උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාශයේම ලේඛන වලට අනුව වාර්ශිකව 300කට ආසන්න සිසුන් පිරිසක් වෛද්ය අධ්යාපනය හැදෑරීම සඳහා විදේශ ගත වේ, එමගින් වාර්ශිකව පිටරටට ඇදීයන මුදල කෝටි 160කි, මෙය විශාල මුදලක් දැයි ඔබට පහත දත්ත දෙස බැලූ විට පැහැදිලි වනු ඇත. ඇත්තෙන්ම මෙවැනි බොලඳ තර්ක ඉදිරිපත් කිරීමට පෙර සැළැකිය යුතු කරුණු රැසක් තිබේ. යහපත් කළමණාකරණයක් තුලින් රට තුළ ඉතිරි කරගත හැකි මුදල් හා සසඳන විට මේ මුදල කෙතරම් කජ්ජක්දැයි නොසිතුනොත් පුදුමයකි. ං
1) පසු ගිය දා ආණ්ඩු පක්ෂ මන්ත්‍රී වරුන්ට සුඛෝපභෝගී වාහන ගෙන්වීමට වෙන් කළැ මුදල රු කොටි 160කි(වසරක සල්ලී)
2) පසු ගිය දා සුඛෝපභෝගී හෙලිකොප්ටෙර් ගෙන්වීම සඳහා ද රජය මුදල් වෙන් කර තිබේ.
3) හෙජින් ගිවිසුම නිසා රටට අහිමි වූ මුදල රු කෝටි 1700කි (වසර 11ක පිටරට යන සල්ලී)
4) COPE වාර්තාවට අනුව රටේ වංචා දූෂන නිසා රටට අහිමි වී ඇති මුදල රු කෝටි 15000කි( වසර 94කදී පිටරටට යන මුදල් වලට සමාන වේ. )
මීට අමතරව පහසුවෙන් රට තුළ නිපදවා ගත හැකි ද්‍රව්‍ය මගින් වාර්ශිකව විදේශයන්ට මුදල්පහත පරිදි ඇදී යයි.
1) කිරි පිටි - රු කෝටි 1900
2) සීනි - රු කෝටි 2000
3) ටින් මාළු - රු කොටි 1500
(ඉහත දත්ත මහ බැංකු වාර්තා මගිනී)
එබැවින් ආදායම් උපයා ගැනීම සඳහා නූපන් පරපුරක අනාගතය අනතුරේ දමනවා වෙනුවට කළ හැකි දේ බොහෝතිබේ, ඒවාට සාපේක්ෂව අධ්‍යැඇපනය වෙනුවෙන් ඇදීයන මුදල කෙතරම් සොච්චමක්දැයි ඔබට පැහැදිලි ඇතුවට සැකයක් නැත.
(අපි ආණ්ඩු පෙරළන්නට කුමන්ත්‍රණය නොකරමු, අපට අනාගත පරම්පරාවේ සුරක්ශිත භාවය අවශ්‍යය, මන්ද ශ්‍රීලංකාවේ බදුගෙවන ජනතාවගෙන් 98% කට සිදුවන අසාධාරණය පිළිබඳව ඔබ දැනුවත් විය යුතුය/ තවත් යමක් තිබේ පිටරට ගොස් එන බොහෝ දෙනෙකුට ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ ACT16(ERPM) විභාගය සමත් විය නොහැකි බව දැන්විය යුතුය, ඉතින් අපි එවනි වෛද්‍යවරුන්ගේ දැනුම සහ පුහුණුව ගැන ප්‍රශ්ණ කළයුතු නොවේ ද? )
Thursday, September 15, 2011
Tuesday, September 13, 2011
රුසියාව පෙන්වා ලංකාව ගොනාට ඇන්දවීම හෙවත් මාලබේ වෛද්ය විද්‍යාල අර්බුදය
තමන් අතින් ජාතියට දේශයට සිදුවෙමින් ඇති නිවැරැදි කළ නොහැකි බොහෝ දේ පිළිබඳ ඔවුහු සංවේදී නොවෙති. කර වටක්‌ ගිලී හිඳිනා දේශපාලන ගොහොරුවේ තව තවත් ගිලී නැහෙන්නට ස්‌වෙච්ඡාවෙන්ම වළිකන මිනිසුන් හිඳිනා රටකට සංවේදීතාවක අවැසිතාව ශූන්‍ය බව වටහා ගැනීම අසීරු නැත. ඒ නිසාම දේශපාලන නරා වළට පැන පණ නසා ගැනීමේ තරගයක යෙදී සිටින මිනිසුන්ගෙන්ම යෑපෙමින් ඔවුන්ටම වින කිරීමේ අප්‍රසන්න ක්‍රියාවලියක ආරම්භය සනිටුහන්වීමේ භයානකකමේ අනතුර හඟවමින් මේ සටහන ආරම්භ කරමු.
පද්මසිරි ත්‍රීමාවිතාන, සරත් කොල්ලුරේ, අතුල සේනාරත්න, වෙනුර එදිරිසිංහ වැනි වෛද්ය ශිෂ්ය නායකයන් නිදහස් අධ්‍යාපනයේ නාමයෙන් දිවිදුන් ඒ අතීතය කිසිදා අමතක කළ නොහැකිය. 1981 වසරේදී උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය ආරම්භ කිරීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙස ඒ වටිනා ජීවිත රටට අහිමි වූයේ යළිත් එවැනි විනාශයක්‌ රටේ නොසිදුවිය යුතුය යන්න හා පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල නිදහස් අධ්‍යාපනයට බාධාවක්‌ය යන්න සනිටුහන් කරමිනි. එදා උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය ආරම්භ කිරීමට එරෙහි වූ ශිෂ්‍යයන් මර්දනය කරන ලද්දේ ලේ ගංගා මැදිනි. උසස් පෙළ කලා අංශයෙන් විභාගයට පෙනී සිටි සිසුන් පමණක් නොව උසස් පෙළ අසමත් සිසුහු ද මුදල් බලයෙන් ඊට ඇතුළත් වූහ. ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ඊට එරෙහි විරෝධතා උත්සන්නවීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙස උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට අනුයුක්‌ත කෙරිණි.
ඉන් අනතුරුව 1998 වසරේදී තවත් පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයක අනතුර හමුවේ රටේ දැඩි විරෝධතාවක්‌ උද්ගත විය. ඔස්‌ටේ්‍රලියාවේ ඇබර්ඩීන් විශ්වවිද්‍යාලයට අනුබද්ධව නාරාහේන්පිට කිරි මණ්‌ඩල මාවතේ පිහිටුවූ එම වෛද්ය විද්යාලයට එරෙහිව සිසුහු නඩු මඟට පිවිසියහ. ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ අනුමැතිය මත පිහිටුවූ නමුත් ඊට එරෙහිව එල්ල වූ දැඩි විරෝධතාව මත එම ව්‍යාපෘතිය හකුළා ගන්නට ආයෝජකයන්ට සිදුවිය.
වෛද්ය විද්‍යාල වෙබ් අඩවියේ විද්‍යාලය විදේශීය ආයතනයක්‌ බව සඳහන් වන අයුරු
යළි පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල පිළිබඳ අනතුර සමාජයට එන්නේ ඇබර්ඩීන් ව්‍යාපෘතියෙන් වසර තුනකට පසුවය. එනම් 2001 වසරේදීය. එවර එය ක්‍රියාවට නැඟුණේ ටැන්සානියාවේ ජාත්‍යන්තර වෛද්ය සහ තාක්‍ෂණික විශ්වවිද්‍යාලයට අනුබද්ධ ව්‍යාපෘතියක්‌ ලෙසය. ඉන්දියාවේ විග්නන් අධ්‍යාපන පදනම මේ ව්‍යාපෘතිය භාරව කටයුතු කළේය. පුවත්පත් දැන්වීම් පළ කරමින් සිසුන් බඳවා ගැනීමට ඔවුන් කටයුතු කළ ද එම ව්‍යාපෘතිය සඳහා ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය ලැබී නොතිබිණි. තමන් එම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට අනුමැතිය නොදෙන බව ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාව පුවත්පත් දැන්වීම් මගින්ම ප්‍රකාශයට පත් කර සිටියේය. 2001 වසරේදී නොපෙනී ගිය විග්නන් වෛද්ය විද්‍යාලය 2006 වසරේදී යළි කරළියට පැමිණියේය. එහෙත් ඒ සඳහා ද අවස්ථාව නොලැබිණි. සමාජයෙන් එල්ලවූ දැඩි විරෝධතා හමුවේ විග්නන් පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය නොපෙනී ගියේය. වෛද්ය උපාධිය මුදලට අලෙවි කිරීමේ එම ව්‍යාපෘතිය සක්‍රීය කර ගැනීම සඳහා වරින්වර ගනු ලැබූ උත්සාහයන් ද සාර්ථක නොවීය. ප්‍රධාන වශයෙන්ම දේශපාලන තල්ලුවක්‌ නොලැබීම එය අසාර්ථකවීමට බලපෑ මූලිකම හේතුව බව විශ්වාස කළ හැකිය.
පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඉතිහාස කතාව එලෙස වුවද පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වර්තමාන කතාව අලුතින් ලියෑවෙමින් තිබේ. මෙවර එය ලියෑවෙමින් ඇත්තේ පූර්ණ දේශපාලන අනුග්‍රහය මතය. අප කවුරුත් කරඬුවක්‌ සේ හිස තබාගෙන යන දේශපාලනයේ අනුහසින් ලියෑවෙන මේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල කතාව රට හමුවේ දිග හැරෙමින් ඇත.
මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය නැතහොත් දකුණු ආසියානු වෛද්ය හා තාක්‍ෂණික ආයතනය මෙරට පිහිටුවෙන්නේ 2009 වසරේදීය. එහි හිමිකරුවා වන්නේ වෛද්ය නෙවිල් ප්‍රනාන්දු මහතාය. හෙතෙම හිටපු මහජන නියෝජිතයෙකි. මෙම ආයතනයට 2009 වසරේ සැප්තැම්බර් මාසයේදී ප්‍රථම ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවා ගැනෙන්නේ රුසියාවේ "නිස්‌නි නොව්ගොරොද් රාජ්‍ය වෛද්ය ඇකඩමිය" මගින් වෛද්ය උපාධිය පිරිනැමීමේ පදනම මතය. සිසුන්ගේ සායනික පුහුණුව රුසියාවේදී ලබාදෙන බවද සඳහන් විය. නිස්‌නි නොව්ගොරොද් රාජ්‍ය වෛද්ය ඇකඩමියේ ශ්‍රී ලංකා විශ්වවිද්‍යාලය ලෙස හඳුන්වමින් සිසුන් බඳවා ගැනීම ආරම්භ කළ ද අදටත් ඒ සඳහා ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය ලැබී නැත. වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට නොලැබෙන්නේ එහි සිසුන් දෙවසරක්‌ ශ්‍රී ලංකාවේ ද තවත් දෙවසරක්‌ රුසියාවේ ද අධ්යාපනය ලබන හෙයිනි. සිසුන් බඳවා ගැනීමේදී ආයතනය ප්‍රකාශයට පත් කළේ එලෙසිනි. සිසුන් ආයතනයට ඇතුළු වන්නේ ද දෙවසරක්‌ රුසියාවේ අධ්යාපනය ලැබීමේ අපේක්‍ෂාවෙනි. මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය රුසියාවේ වෛද්ය ඇකඩමිය සමග සම්බන්ධ වූයේ ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ දැනුම්දීම මතය යන්න දැන් පැහැදිලිය. මෙම ආයතනය පිහිටුවීම සඳහා 2008 වසරේ මාර්තු මාසයේ දී ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්‌ඩල අනුමැතිය ඉල්ලනු ලැබ ඇති අතර එහිදී ආයෝජන මණ්ඩලයේ එක් කොන්දේසියක්‌ වී ඇත්තේ පිළිගත් විදේශ විශ්වවිද්‍යාලයක්‌ සමග සම්බන්ධ විය යුතු බවය. වහාම එම කොන්දේසිය සපුරාලූ ආයතනය සිය වෙබ් අඩවියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරන්නේ දකුණු ආසියානු කළමනාකරණ හා තාක්‍ෂණික ආයතනය විදේශීය අධ්‍යාපන ආයතනයක්‌ බවය. පළමු ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවාගෙන වසරකට පමණ පසුව එනම් පසුගිය වසරේ ඔක්තෝබර් මස 4 වැනිදා ආයතන වෙබ් අඩවියේ සඳහන් වූයේ වෛද්ය උපාධිය පිරිනමනු ලබන්නේ නිස්‌නි නොව්ගොරොද් ඇකඩමියෙන් බවය. එමෙන්ම අවසන් වසර සායනික පුහුණුව රුසියාවේදී ලබාදෙන බවත් එහි සඳහන් විය. පළමු ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවා ගන්නා විට රුසියානු වෛද්ය උපාධියක් පිරිනමන බවට ආයතනය කළ ප්‍රකාශ මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාවට විතැන් වී තිබේ. රුසියානු වෛද්ය උපාධිය පසෙක තිබියදී ආයතනය දැන් ප්‍රකාශ කරන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ එම්. බී. බී. එස්. වෛද්ය උපාධිය පිරිනැමීමට තමන් සූදානම් බවය. මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්ය උපාධි පිරිනැමීමේ බලය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව ද කිසිදු පැකිළීමකින් තොරව අනුමත කර තිබේ. රුසියානු උපාධිය ශ්‍රී ලංකාවට මාරු කිරීම මහ කඡ්ජක්‌ නොවන බව පසක්‌ කරමින් ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභා මහත්වරු උපාධි පිරිනැමීමේ බලය වෛද්ය විද්යාලයට ලබා දීමේ රහස කවුරුත් දැනගැනීම වැදගත්ය. පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයේ උපකුලපතිනිය ලෙස කටයුතු කරන්නේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයීය වෛද්ය පීඨයේ මහාචාර්ය මල්කාන්ති චන්ද්‍රසේකර මහත්මියය. ඇය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ ද සාමාජිකාවකි. එපමණක් ද නොවේ. ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ උසස් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්රයේ ඒ ඒ විෂයයන් සඳහා වන ස්‌ථාවර කමිටු පවතී. එහි දන්ත වෛද්ය හා වෛද්ය විෂයයන්ට අදාළ ස්‌ථාවර කමිටුවේ සභාපතිනිය වන්නේද චන්ද්‍රසේකර මහත්මියයි. පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයේ උපකුලපතිනිය ලෙස හිඳිමින් එම විද්යාලයට උපාධි පිරිනැමීමේ අවසරය ලබාගැනීමේ සාකච්ඡාවලටද ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ සාමාජිකයකු ලෙස නිල බලයෙන්ම සහභාගි වීමේ සදාචාරය කුමක්‌දැයි ප්‍රශ්න කළ යුතුය. තම ආයතනයට වරප්‍රසාද ලබාගැනීම සඳහා වරප්‍රසාද ලබාදෙන ආයතනයේ සාමාජිකත්වය දැරීමට හැකිවීමම මහාචාර්යවරිය ලද භාග්‍යයක්‌ ද නැතහොත් රටේ අභාග්‍යයක්‌ද යන්න තෝරා බේරාගැනීම වැදගත්ය.
අනෙක් අතට විදේශීය ආයතනයක්‌ යෑයි තමන්ම කියා ගන්නා මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට උපාධි පිරිනැමීමේ ලයිසන් දීමේ අයිතිය දීම සඳහා ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව පියවර ගත්තේ කෙසේද යන්න හා ඇයිද යන්නත් ප්‍රශ්නයකි. විදේශීය ආයතනවලට ලයිසන් දීමේ බලය ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට හිමිවූයේ නීත්‍යනුකූලව ද නැතහොත් ස්‌වේච්ඡාවෙන් ම කොඳු කඩාගැනීමට පේවී සිටීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙසද යන්නත් විමසිය යුතුය. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ මහත්වරුන් හා නෝනලා වැටුප් ලබන්නේ විදේශයන්ගෙන් නම් විදේශ ආයතනවලට උපාධි පිරිනැමීමේ බලය ලබා දීමේ ගැටලුවක්‌ නැත. එහෙත් අපි දන්නා තරමින් නම් ඔවුන් වැටුප් ලබන්නේ මෙරට ජනතාවගේ බදු මුදලිනි. කාෂ්ටක අව්වේ දැවෙමින් දහදිය හෙළන කම්කරුවා උපයන සොච්චමද බද්දක්‌ වී ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ ටයිකෝට්‌ පළඳින මහත්වරුන්ගේ වැටුපට එකතු වන බව මතක්‌කර දිය යුතුය. එහෙයින් ඔවුන්ගේ තීන්දු - තීරණ සමස්ත මහජනයා වෙනුවෙන් විනා එක්‌තරා පැලැන්තියක්‌ වෙනුවෙන් පමණක් නොවිය යුතු වගත් සටහන් කළ යුතුය.ආරම්භයේදී රුසියානු වෛද්ය උපාධියක් පිරිනමන බව ප්‍රචාරය කළද රුසියාවේ නිෂ්නි නොව්ගොරෝද් ඇකඩමිය ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්ය විද්‍යාලයක සම්බන්ධයක්‌ ගැන කිසිවක්‌ නොදන්නා බව එම ආයතනයම ප්‍රකාශ කර ඇත. මුල සිටිම සිසුන් මුලා කිරීමට සම්බන්ධ වූවන් පිළිබඳ විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව අවධානය යොමු කළේද? ආයතනයට නීතිමය තත්ත්වය ලබාදීමට පෙර ඒ පිළිබඳවත් අවධානය යොමු කළේ නම් කෙතරම් අගනේද.....?
උපාධි පිරිනැමීමේ බලය වෛද්ය විද්යාලයට පිරිනමන තීන්දුව ප්‍රතිපාදන කොමිසම ගන්නා අවස්ථාව වන විටත් එහි සිසුන්ට සායනික පුහුණුව සඳහා රජයේ රෝහලක්‌ සොයා ගැනීමට හැකිවී තිබේද? නැත. වෛද්යවරයෙක් බිහිකිරීම ප්‍රගතිශීලී මානයේ සිට විහින් කොඳු නාරටි බිඳ ගනිමින් සුවච කීකරු තත්ත්වයට පත්වීම තරම් පහසු නොවන බව කවුරු කවුරුත් මතක තබාගත යුතුය. නිසි පරිදි සායනික පුහුණුවක් නොලැබ වෛද්‍යවරයකු ලෙස සමාජයට එන පුද්ගලයන්ගෙන් වෛද්ය උපදෙස්‌, ප්‍රතිකාර ලබාගැනීමට ඒ අවසරය ලබාදුන් කොමිසමේ සාමාජිකයන්ම සූදානම් විය යුතු යෑයි අපි සිතමු. මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයීය සිසුන්ට සායනික පුහුණුව ලබාදීම සඳහා තෝරාගත් තලංගම, හෝමාගම පමණක් නොව අවිස්‌සාවේල්ල යන රෝහල්වලින් ඒ අවසරය නොලැබිණි. මේ අසාර්ථකවීම රැඳී ඇත්තේ වෛද්ය විද්‍යාලය ආරම්භයේදීම ඒ සඳහා ක්‍රමවේදයක්‌ නොවූ හෙයින් නොවේ නම් අන් කවරක්‌ද? වෛද්ය සිසුවකු සිය අවසන් දෙවසරේදී වෛද්ය, ශල්‍ය වෛද්ය, ළමා සහ ප්‍රසව හා නාරි යන අංශ පිළිබඳ අධ්‍යයනය කළ යුතුය. ඒ සඳහා සායනික පුහුණුව අත්‍යවශ්‍ය වෙයි. මාලබේ සිසුන්ට පෙර කී රෝහල්වල සායනික පුහුණුව සඳහා අවසරය ලබාදුන්නද එම රෝහල් වෛද්ය සිසුවකුගේ සායනික පුහුණුවට ප්‍රමාණවත් නැත. වෛද්ය සිසුවකු සායනික කටයුතු කළ යුතු වන්නේ ශික්ෂණ රෝහලකදී වග මතක්‌ කිරීමට සිදුව තිබේ. මහාචාර්යවරුන් විසින් පාලනය කරන වාට්‌ටු ශික්ෂණ රෝහල්වල තිබේ. ඒවායේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරු ද සිටිති. වෛද්ය සිසුන්ගේ සායනික පුහුණුවේ ද මූලිකත්වය ගන්නේ ඔවුන්ය. විශ්වවිද්‍යාලයන්හි වෛද්ය පීඨවල ද ඔවුහු උගන්වති. මාලබේ සිසුන්ට රජයේ රෝහල් නොලැබීම නිසා සායනික කටයුතු සඳහා පෞද්ගලික රෝහල් සොයා ගෙන ඇතැයි උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් ආචාර්ය සුනිල් ජයන්ත නවරත්න මහතා කියා සිටියේය. ශික්ෂණ රෝහලකදී සිසුන්ට ලැබෙන සායනික පුහුණුව පෞද්ගලික රෝහලකදී ලබාගත හැකිද යන්න විමසා බැලිය යුතු ප්‍රශ්නයකි. පෞද්ගලික රෝහලකට රෝගියෙක්‌ ඇතුළත් වන්නේ එක් වෛද්‍යවරයකු චැනල් කිරීමෙනි. එලෙස ඇතුළත් වන රෝගියාට වෛද්ය උපදෙස්‌ හා ප්‍රතිකාර ලබා දෙන්නේ අදාළ වෛද්‍යවරයා පමණි. වෛද්ය සිසුන්ගේ විවිධාකාර ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දීමට පෞද්ගලික රෝහලකට ඇතුළත් වන රෝගීන් සූදානම්ද...? අනෙක් අතට ශික්ෂණ රෝහල්වල රෝගීන් අසල සිට වෛද්ය සිසුන්ට ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදය පෞද්ගලික රෝහල්වල කළ හැකිද? එපමණක් නොවේ. පෞද්ගලික රෝහල්වලදී සිසුන්ට ඉගැන්වීමේ වගකීම ගනු ලබන්නේ කවුරුන් විසින්ද? පෞද්ගලික රෝහල්වල වෛද්‍යවරු ඒ වගකීම ගනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළ හැකිද? පෞද්ගලික රෝහල්වල සේවය කරන වෛද්‍යවරුන්ට අවශ්‍ය අවස්‌ථාවකදී රෝහලෙන් රෝහලට මාරු විය හැකිය. එවැනි අවස්‌ථාවකදී සිසුන්ගේ වගකීම පැවරෙනු ඇත්තේ කාහටද...? ශික්ෂණ රෝහලකින් සිසුන් ලබා ගන්නා දැනුම පෞද්ගලික රෝහලකින් ලැබිය හැකිද? යන ප්‍රශ්නයට නම් පිළිතුර "නැත" යන්නටය.
මාලබේ වෛද්ය විද්‍යාලයීය සිසුන්ගේ අධ්‍යයන කටයුතු සඳහා මෘතශරීර ලබාගැනීමේ නීතිමය තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් ද ගැටලු පවතී. වෛද්ය පීඨවලට පරිත්‍යාග කෙරෙන මෘතදේහයන් හොර පාරෙන් මාලබේට යන්නේද යන සැකය ද ඇතැම් පිරිස්‌ අතර පවතී. මාලබේ වෛද්ය විද්යාලයේ ආරංචි මාර්ගවලට අනුව එහි මෘතශරීර තිහක්‌ පමණ ඇත. ඒවා තබා ගැනීමේ නීතිමය තත්ත්වය කුමක්ද යන්න අපැහැදිලිය. යම් පුද්ගලයකුට අවශ්‍ය නම් එම ආයතනයට මෘතශරීර අලෙවි කිරීමට නොහැකිද? එහි කපා කොටා ඇති මෘත දේහයක්‌ තමාගේ අහවලයා යෑයි සැක කරන බව කිසිවකු ප්‍රකාශ කළහොත් උද්ගත විය හැකි තත්ත්වය කුමක්ද? මෙවැනි ගැටලු සහගත තත්ත්වයන්ට පිළිතුරු අවශ්‍යය.
එමෙන්ම වෛද්ය පීඨයන්හි ආචාර්ය මහාචාර්යවරු විශාල වශයෙන් මාලබේට සම්බන්ධ වීමට උත්සාහ කළහොත් වෛද්ය පීඨවල දක්‍ෂ සිසුන්ට අත්වන ඉරණම සම්බන්යෙන් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව අවධානය යොමුකර තිබේද...? (වෛද්ය පීඨ ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන්ගේ නම් රැසක් දැනටම ඔවුන්ගේ වෙබ් අඩවියට අන්තර්ගත කර ඇත.) සිසුන්ගේ ආකර්ෂණය දිනා ගැනීමට කලින් .Fදරුසටබ. මාලබේ ඒ සියල්ල හලා ක්‍ෂණිකවම .ඵඊඊS. වීම කෙතරම් සදාචාරාත්මකද? ඒ සඳහා අවසර දීම කෙතරම් යුක්‌ති සහගතද....? මාලබේ රැක ගනිමින් මහ ඉහළ තැනකට ඔසවන්නට ස්‌වේච්ඡාවෙන් හෝ කිසියම් බලපෑමක් මත හෝ වළිකන ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව රජරට විශ්වවිද්‍යාලයීය වෛද්ය පීඨයේ පවතින අර්බුදකාරී තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් දරන ස්‌ථාවරය කුමක්ද? එහි පහසුකම් නංවාලමින් වැඩි සිසුන් ප්රමාණයක් බඳවා ගන්නට මාලබේ රැකගැනීමේ මෙහෙයුම මෙන් ක්‍ෂණික මෙහෙයුමක්‌ ක්‍රියාවට නොගන්නේ ඇයි?
කෙසේ වුවද ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ පූර්ණ එකඟතාව මත උසස් අධ්‍යාපන ඇමැති එස්. බී. දිසානායක මහතා මාලබේට එම්. බී. බී. එස්. උපාධි පිරිනැමීමේ අවසරය පිළිගන්නා ගැසට්‌ නිවේදනය නිකුත් කර ඇත. අංක 1701/19 දරන එම ගැසට්‌ නිවේදනයට අනුව සිය කටයුතු පවත්වාගෙන යැමේ නීත්‍යනුකූල අයිතිය දකුණු ආසියානු වෛද්ය හා තාක්‍ෂණ ආයතනයට හිමි වී තිබේ. ගැටලුව වන්නේ ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය නොලද ඒ ආයතනයට නීත්‍යනුකූල තත්ත්වයක්‌ හිමිවීමය. සිසුන්ගේ සායනික පුහුණුව සඳහා රජයේ රෝහලක්‌ සොයාගැනීමට නොහැකි ඒ ආයතනයට නීත්‍යනුකූල තත්ත්වයක්‌ හිමිකර දීමය. සියල්ල නීතියට පිටින් සිදුවී ඇතැයි කිවහොත් එය අතිශයෝක්‌තියක්‌ නොවේ. සියල්ල පූර්ණ දේශපාලන අනුග්‍රහය මත සිදුවී ඇතැයි කිවහොත් එය ද අතිශයෝක්‌තියක්‌ නොවේ. විදේශ වෛද්ය උපාධිධාරීන්ට ශ්‍රී ලංකාවේ සේවය කිරීම සඳහා සමත් විය යුතු විභාගයට පෙනී සිටීමට ද මාලබේ සිසුන්ට අවශ්‍ය නැත. ඉදිරියේදී විදේශ වෛද්ය උපාධිධාරීන්ද විභාගයකින් තොරව ශ්‍රී ලංකාවේ සේවය කිරීමට අවස්ථාව දෙන්නැයි ඉල්ලා සිටිය හොත් උද්ගත විය හැකි තත්ත්වය කුමක්ද? මාලබේ සිසුන්ට ඒ විභාගය අනවශ්‍ය නම් විදේශ වෛද්ය උපාධිධාරීන්ටත් එය අනවශ්‍ය යෑයි තර්ක කළ නොහැකිද.......?
උසස් අධ්‍යාපන ඇමැතිවරයා ගැසට්‌ නිවේදනයෙන් කරන්නේ සියලු අවශ්‍යතා සපුරාලීමෙන් පසුව වෛද්ය විද්යාලයේ උපාධිය පිළිගන්නා බවය. එවිට වර්තමානයේ එහි අධ්යාපනය ලබන සිසුන්ට ඇති වන තත්ත්වය කුමක්ද.........? ඔවුන් රුසියාවට ගොස් උපාධිය සම්පූර්ණ කළ යුතු යෑයි එස්.බී. දිසානායක ප්‍රකාශ කර ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්ය විද්‍යාලය ගැන නොදන්නා බව නොව් ගොරෝද් ඇකඩමිය ප්‍රකාශ කර ඇති අවස්‌ථාවක මෙහි සිසුන් යා යුත්තේ කොහේ දැයි ඇමැතිවරයාම තීරණය කළ යුතුය.
පද්මසිරි ත්‍රීමාවිතාන, සරත් කොල්ලුරේ, අතුල සේනාරත්න, වෙනුර එදිරිසිංහ වැනි වෛද්ය ශිෂ්ය නායකයන් නිදහස් අධ්‍යාපනයේ නාමයෙන් දිවිදුන් ඒ අතීතය කිසිදා අමතක කළ නොහැකිය. 1981 වසරේදී උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය ආරම්භ කිරීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙස ඒ වටිනා ජීවිත රටට අහිමි වූයේ යළිත් එවැනි විනාශයක්‌ රටේ නොසිදුවිය යුතුය යන්න හා පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල නිදහස් අධ්‍යාපනයට බාධාවක්‌ය යන්න සනිටුහන් කරමිනි. එදා උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය ආරම්භ කිරීමට එරෙහි වූ ශිෂ්‍යයන් මර්දනය කරන ලද්දේ ලේ ගංගා මැදිනි. උසස් පෙළ කලා අංශයෙන් විභාගයට පෙනී සිටි සිසුන් පමණක් නොව උසස් පෙළ අසමත් සිසුහු ද මුදල් බලයෙන් ඊට ඇතුළත් වූහ. ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ඊට එරෙහි විරෝධතා උත්සන්නවීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙස උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයට අනුයුක්‌ත කෙරිණි.
ඉන් අනතුරුව 1998 වසරේදී තවත් පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයක අනතුර හමුවේ රටේ දැඩි විරෝධතාවක්‌ උද්ගත විය. ඔස්‌ටේ්‍රලියාවේ ඇබර්ඩීන් විශ්වවිද්‍යාලයට අනුබද්ධව නාරාහේන්පිට කිරි මණ්‌ඩල මාවතේ පිහිටුවූ එම වෛද්ය විද්යාලයට එරෙහිව සිසුහු නඩු මඟට පිවිසියහ. ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ අනුමැතිය මත පිහිටුවූ නමුත් ඊට එරෙහිව එල්ල වූ දැඩි විරෝධතාව මත එම ව්‍යාපෘතිය හකුළා ගන්නට ආයෝජකයන්ට සිදුවිය.
වෛද්ය විද්‍යාල වෙබ් අඩවියේ විද්‍යාලය විදේශීය ආයතනයක්‌ බව සඳහන් වන අයුරු
යළි පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල පිළිබඳ අනතුර සමාජයට එන්නේ ඇබර්ඩීන් ව්‍යාපෘතියෙන් වසර තුනකට පසුවය. එනම් 2001 වසරේදීය. එවර එය ක්‍රියාවට නැඟුණේ ටැන්සානියාවේ ජාත්‍යන්තර වෛද්ය සහ තාක්‍ෂණික විශ්වවිද්‍යාලයට අනුබද්ධ ව්‍යාපෘතියක්‌ ලෙසය. ඉන්දියාවේ විග්නන් අධ්‍යාපන පදනම මේ ව්‍යාපෘතිය භාරව කටයුතු කළේය. පුවත්පත් දැන්වීම් පළ කරමින් සිසුන් බඳවා ගැනීමට ඔවුන් කටයුතු කළ ද එම ව්‍යාපෘතිය සඳහා ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය ලැබී නොතිබිණි. තමන් එම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට අනුමැතිය නොදෙන බව ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාව පුවත්පත් දැන්වීම් මගින්ම ප්‍රකාශයට පත් කර සිටියේය. 2001 වසරේදී නොපෙනී ගිය විග්නන් වෛද්ය විද්‍යාලය 2006 වසරේදී යළි කරළියට පැමිණියේය. එහෙත් ඒ සඳහා ද අවස්ථාව නොලැබිණි. සමාජයෙන් එල්ලවූ දැඩි විරෝධතා හමුවේ විග්නන් පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය නොපෙනී ගියේය. වෛද්ය උපාධිය මුදලට අලෙවි කිරීමේ එම ව්‍යාපෘතිය සක්‍රීය කර ගැනීම සඳහා වරින්වර ගනු ලැබූ උත්සාහයන් ද සාර්ථක නොවීය. ප්‍රධාන වශයෙන්ම දේශපාලන තල්ලුවක්‌ නොලැබීම එය අසාර්ථකවීමට බලපෑ මූලිකම හේතුව බව විශ්වාස කළ හැකිය.
පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඉතිහාස කතාව එලෙස වුවද පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වර්තමාන කතාව අලුතින් ලියෑවෙමින් තිබේ. මෙවර එය ලියෑවෙමින් ඇත්තේ පූර්ණ දේශපාලන අනුග්‍රහය මතය. අප කවුරුත් කරඬුවක්‌ සේ හිස තබාගෙන යන දේශපාලනයේ අනුහසින් ලියෑවෙන මේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල කතාව රට හමුවේ දිග හැරෙමින් ඇත.
මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය නැතහොත් දකුණු ආසියානු වෛද්ය හා තාක්‍ෂණික ආයතනය මෙරට පිහිටුවෙන්නේ 2009 වසරේදීය. එහි හිමිකරුවා වන්නේ වෛද්ය නෙවිල් ප්‍රනාන්දු මහතාය. හෙතෙම හිටපු මහජන නියෝජිතයෙකි. මෙම ආයතනයට 2009 වසරේ සැප්තැම්බර් මාසයේදී ප්‍රථම ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවා ගැනෙන්නේ රුසියාවේ "නිස්‌නි නොව්ගොරොද් රාජ්‍ය වෛද්ය ඇකඩමිය" මගින් වෛද්ය උපාධිය පිරිනැමීමේ පදනම මතය. සිසුන්ගේ සායනික පුහුණුව රුසියාවේදී ලබාදෙන බවද සඳහන් විය. නිස්‌නි නොව්ගොරොද් රාජ්‍ය වෛද්ය ඇකඩමියේ ශ්‍රී ලංකා විශ්වවිද්‍යාලය ලෙස හඳුන්වමින් සිසුන් බඳවා ගැනීම ආරම්භ කළ ද අදටත් ඒ සඳහා ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය ලැබී නැත. වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට නොලැබෙන්නේ එහි සිසුන් දෙවසරක්‌ ශ්‍රී ලංකාවේ ද තවත් දෙවසරක්‌ රුසියාවේ ද අධ්යාපනය ලබන හෙයිනි. සිසුන් බඳවා ගැනීමේදී ආයතනය ප්‍රකාශයට පත් කළේ එලෙසිනි. සිසුන් ආයතනයට ඇතුළු වන්නේ ද දෙවසරක්‌ රුසියාවේ අධ්යාපනය ලැබීමේ අපේක්‍ෂාවෙනි. මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය රුසියාවේ වෛද්ය ඇකඩමිය සමග සම්බන්ධ වූයේ ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ දැනුම්දීම මතය යන්න දැන් පැහැදිලිය. මෙම ආයතනය පිහිටුවීම සඳහා 2008 වසරේ මාර්තු මාසයේ දී ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්‌ඩල අනුමැතිය ඉල්ලනු ලැබ ඇති අතර එහිදී ආයෝජන මණ්ඩලයේ එක් කොන්දේසියක්‌ වී ඇත්තේ පිළිගත් විදේශ විශ්වවිද්‍යාලයක්‌ සමග සම්බන්ධ විය යුතු බවය. වහාම එම කොන්දේසිය සපුරාලූ ආයතනය සිය වෙබ් අඩවියෙන් ප්‍රකාශයට පත් කරන්නේ දකුණු ආසියානු කළමනාකරණ හා තාක්‍ෂණික ආයතනය විදේශීය අධ්‍යාපන ආයතනයක්‌ බවය. පළමු ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවාගෙන වසරකට පමණ පසුව එනම් පසුගිය වසරේ ඔක්තෝබර් මස 4 වැනිදා ආයතන වෙබ් අඩවියේ සඳහන් වූයේ වෛද්ය උපාධිය පිරිනමනු ලබන්නේ නිස්‌නි නොව්ගොරොද් ඇකඩමියෙන් බවය. එමෙන්ම අවසන් වසර සායනික පුහුණුව රුසියාවේදී ලබාදෙන බවත් එහි සඳහන් විය. පළමු ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවා ගන්නා විට රුසියානු වෛද්ය උපාධියක් පිරිනමන බවට ආයතනය කළ ප්‍රකාශ මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාවට විතැන් වී තිබේ. රුසියානු වෛද්ය උපාධිය පසෙක තිබියදී ආයතනය දැන් ප්‍රකාශ කරන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ එම්. බී. බී. එස්. වෛද්ය උපාධිය පිරිනැමීමට තමන් සූදානම් බවය. මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්ය උපාධි පිරිනැමීමේ බලය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව ද කිසිදු පැකිළීමකින් තොරව අනුමත කර තිබේ. රුසියානු උපාධිය ශ්‍රී ලංකාවට මාරු කිරීම මහ කඡ්ජක්‌ නොවන බව පසක්‌ කරමින් ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභා මහත්වරු උපාධි පිරිනැමීමේ බලය වෛද්ය විද්යාලයට ලබා දීමේ රහස කවුරුත් දැනගැනීම වැදගත්ය. පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයේ උපකුලපතිනිය ලෙස කටයුතු කරන්නේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයීය වෛද්ය පීඨයේ මහාචාර්ය මල්කාන්ති චන්ද්‍රසේකර මහත්මියය. ඇය විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ ද සාමාජිකාවකි. එපමණක් ද නොවේ. ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ උසස් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්රයේ ඒ ඒ විෂයයන් සඳහා වන ස්‌ථාවර කමිටු පවතී. එහි දන්ත වෛද්ය හා වෛද්ය විෂයයන්ට අදාළ ස්‌ථාවර කමිටුවේ සභාපතිනිය වන්නේද චන්ද්‍රසේකර මහත්මියයි. පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයේ උපකුලපතිනිය ලෙස හිඳිමින් එම විද්යාලයට උපාධි පිරිනැමීමේ අවසරය ලබාගැනීමේ සාකච්ඡාවලටද ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ සාමාජිකයකු ලෙස නිල බලයෙන්ම සහභාගි වීමේ සදාචාරය කුමක්‌දැයි ප්‍රශ්න කළ යුතුය. තම ආයතනයට වරප්‍රසාද ලබාගැනීම සඳහා වරප්‍රසාද ලබාදෙන ආයතනයේ සාමාජිකත්වය දැරීමට හැකිවීමම මහාචාර්යවරිය ලද භාග්‍යයක්‌ ද නැතහොත් රටේ අභාග්‍යයක්‌ද යන්න තෝරා බේරාගැනීම වැදගත්ය.
අනෙක් අතට විදේශීය ආයතනයක්‌ යෑයි තමන්ම කියා ගන්නා මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට උපාධි පිරිනැමීමේ ලයිසන් දීමේ අයිතිය දීම සඳහා ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව පියවර ගත්තේ කෙසේද යන්න හා ඇයිද යන්නත් ප්‍රශ්නයකි. විදේශීය ආයතනවලට ලයිසන් දීමේ බලය ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවට හිමිවූයේ නීත්‍යනුකූලව ද නැතහොත් ස්‌වේච්ඡාවෙන් ම කොඳු කඩාගැනීමට පේවී සිටීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙසද යන්නත් විමසිය යුතුය. විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ මහත්වරුන් හා නෝනලා වැටුප් ලබන්නේ විදේශයන්ගෙන් නම් විදේශ ආයතනවලට උපාධි පිරිනැමීමේ බලය ලබා දීමේ ගැටලුවක්‌ නැත. එහෙත් අපි දන්නා තරමින් නම් ඔවුන් වැටුප් ලබන්නේ මෙරට ජනතාවගේ බදු මුදලිනි. කාෂ්ටක අව්වේ දැවෙමින් දහදිය හෙළන කම්කරුවා උපයන සොච්චමද බද්දක්‌ වී ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ ටයිකෝට්‌ පළඳින මහත්වරුන්ගේ වැටුපට එකතු වන බව මතක්‌කර දිය යුතුය. එහෙයින් ඔවුන්ගේ තීන්දු - තීරණ සමස්ත මහජනයා වෙනුවෙන් විනා එක්‌තරා පැලැන්තියක්‌ වෙනුවෙන් පමණක් නොවිය යුතු වගත් සටහන් කළ යුතුය.ආරම්භයේදී රුසියානු වෛද්ය උපාධියක් පිරිනමන බව ප්‍රචාරය කළද රුසියාවේ නිෂ්නි නොව්ගොරෝද් ඇකඩමිය ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්ය විද්‍යාලයක සම්බන්ධයක්‌ ගැන කිසිවක්‌ නොදන්නා බව එම ආයතනයම ප්‍රකාශ කර ඇත. මුල සිටිම සිසුන් මුලා කිරීමට සම්බන්ධ වූවන් පිළිබඳ විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව අවධානය යොමු කළේද? ආයතනයට නීතිමය තත්ත්වය ලබාදීමට පෙර ඒ පිළිබඳවත් අවධානය යොමු කළේ නම් කෙතරම් අගනේද.....?
උපාධි පිරිනැමීමේ බලය වෛද්ය විද්යාලයට පිරිනමන තීන්දුව ප්‍රතිපාදන කොමිසම ගන්නා අවස්ථාව වන විටත් එහි සිසුන්ට සායනික පුහුණුව සඳහා රජයේ රෝහලක්‌ සොයා ගැනීමට හැකිවී තිබේද? නැත. වෛද්යවරයෙක් බිහිකිරීම ප්‍රගතිශීලී මානයේ සිට විහින් කොඳු නාරටි බිඳ ගනිමින් සුවච කීකරු තත්ත්වයට පත්වීම තරම් පහසු නොවන බව කවුරු කවුරුත් මතක තබාගත යුතුය. නිසි පරිදි සායනික පුහුණුවක් නොලැබ වෛද්‍යවරයකු ලෙස සමාජයට එන පුද්ගලයන්ගෙන් වෛද්ය උපදෙස්‌, ප්‍රතිකාර ලබාගැනීමට ඒ අවසරය ලබාදුන් කොමිසමේ සාමාජිකයන්ම සූදානම් විය යුතු යෑයි අපි සිතමු. මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයීය සිසුන්ට සායනික පුහුණුව ලබාදීම සඳහා තෝරාගත් තලංගම, හෝමාගම පමණක් නොව අවිස්‌සාවේල්ල යන රෝහල්වලින් ඒ අවසරය නොලැබිණි. මේ අසාර්ථකවීම රැඳී ඇත්තේ වෛද්ය විද්‍යාලය ආරම්භයේදීම ඒ සඳහා ක්‍රමවේදයක්‌ නොවූ හෙයින් නොවේ නම් අන් කවරක්‌ද? වෛද්ය සිසුවකු සිය අවසන් දෙවසරේදී වෛද්ය, ශල්‍ය වෛද්ය, ළමා සහ ප්‍රසව හා නාරි යන අංශ පිළිබඳ අධ්‍යයනය කළ යුතුය. ඒ සඳහා සායනික පුහුණුව අත්‍යවශ්‍ය වෙයි. මාලබේ සිසුන්ට පෙර කී රෝහල්වල සායනික පුහුණුව සඳහා අවසරය ලබාදුන්නද එම රෝහල් වෛද්ය සිසුවකුගේ සායනික පුහුණුවට ප්‍රමාණවත් නැත. වෛද්ය සිසුවකු සායනික කටයුතු කළ යුතු වන්නේ ශික්ෂණ රෝහලකදී වග මතක්‌ කිරීමට සිදුව තිබේ. මහාචාර්යවරුන් විසින් පාලනය කරන වාට්‌ටු ශික්ෂණ රෝහල්වල තිබේ. ඒවායේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරු ද සිටිති. වෛද්ය සිසුන්ගේ සායනික පුහුණුවේ ද මූලිකත්වය ගන්නේ ඔවුන්ය. විශ්වවිද්‍යාලයන්හි වෛද්ය පීඨවල ද ඔවුහු උගන්වති. මාලබේ සිසුන්ට රජයේ රෝහල් නොලැබීම නිසා සායනික කටයුතු සඳහා පෞද්ගලික රෝහල් සොයා ගෙන ඇතැයි උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ ලේකම් ආචාර්ය සුනිල් ජයන්ත නවරත්න මහතා කියා සිටියේය. ශික්ෂණ රෝහලකදී සිසුන්ට ලැබෙන සායනික පුහුණුව පෞද්ගලික රෝහලකදී ලබාගත හැකිද යන්න විමසා බැලිය යුතු ප්‍රශ්නයකි. පෞද්ගලික රෝහලකට රෝගියෙක්‌ ඇතුළත් වන්නේ එක් වෛද්‍යවරයකු චැනල් කිරීමෙනි. එලෙස ඇතුළත් වන රෝගියාට වෛද්ය උපදෙස්‌ හා ප්‍රතිකාර ලබා දෙන්නේ අදාළ වෛද්‍යවරයා පමණි. වෛද්ය සිසුන්ගේ විවිධාකාර ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දීමට පෞද්ගලික රෝහලකට ඇතුළත් වන රෝගීන් සූදානම්ද...? අනෙක් අතට ශික්ෂණ රෝහල්වල රෝගීන් අසල සිට වෛද්ය සිසුන්ට ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදය පෞද්ගලික රෝහල්වල කළ හැකිද? එපමණක් නොවේ. පෞද්ගලික රෝහල්වලදී සිසුන්ට ඉගැන්වීමේ වගකීම ගනු ලබන්නේ කවුරුන් විසින්ද? පෞද්ගලික රෝහල්වල වෛද්‍යවරු ඒ වගකීම ගනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළ හැකිද? පෞද්ගලික රෝහල්වල සේවය කරන වෛද්‍යවරුන්ට අවශ්‍ය අවස්‌ථාවකදී රෝහලෙන් රෝහලට මාරු විය හැකිය. එවැනි අවස්‌ථාවකදී සිසුන්ගේ වගකීම පැවරෙනු ඇත්තේ කාහටද...? ශික්ෂණ රෝහලකින් සිසුන් ලබා ගන්නා දැනුම පෞද්ගලික රෝහලකින් ලැබිය හැකිද? යන ප්‍රශ්නයට නම් පිළිතුර "නැත" යන්නටය.
මාලබේ වෛද්ය විද්‍යාලයීය සිසුන්ගේ අධ්‍යයන කටයුතු සඳහා මෘතශරීර ලබාගැනීමේ නීතිමය තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් ද ගැටලු පවතී. වෛද්ය පීඨවලට පරිත්‍යාග කෙරෙන මෘතදේහයන් හොර පාරෙන් මාලබේට යන්නේද යන සැකය ද ඇතැම් පිරිස්‌ අතර පවතී. මාලබේ වෛද්ය විද්යාලයේ ආරංචි මාර්ගවලට අනුව එහි මෘතශරීර තිහක්‌ පමණ ඇත. ඒවා තබා ගැනීමේ නීතිමය තත්ත්වය කුමක්ද යන්න අපැහැදිලිය. යම් පුද්ගලයකුට අවශ්‍ය නම් එම ආයතනයට මෘතශරීර අලෙවි කිරීමට නොහැකිද? එහි කපා කොටා ඇති මෘත දේහයක්‌ තමාගේ අහවලයා යෑයි සැක කරන බව කිසිවකු ප්‍රකාශ කළහොත් උද්ගත විය හැකි තත්ත්වය කුමක්ද? මෙවැනි ගැටලු සහගත තත්ත්වයන්ට පිළිතුරු අවශ්‍යය.
එමෙන්ම වෛද්ය පීඨයන්හි ආචාර්ය මහාචාර්යවරු විශාල වශයෙන් මාලබේට සම්බන්ධ වීමට උත්සාහ කළහොත් වෛද්ය පීඨවල දක්‍ෂ සිසුන්ට අත්වන ඉරණම සම්බන්යෙන් විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව අවධානය යොමුකර තිබේද...? (වෛද්ය පීඨ ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන්ගේ නම් රැසක් දැනටම ඔවුන්ගේ වෙබ් අඩවියට අන්තර්ගත කර ඇත.) සිසුන්ගේ ආකර්ෂණය දිනා ගැනීමට කලින් .Fදරුසටබ. මාලබේ ඒ සියල්ල හලා ක්‍ෂණිකවම .ඵඊඊS. වීම කෙතරම් සදාචාරාත්මකද? ඒ සඳහා අවසර දීම කෙතරම් යුක්‌ති සහගතද....? මාලබේ රැක ගනිමින් මහ ඉහළ තැනකට ඔසවන්නට ස්‌වේච්ඡාවෙන් හෝ කිසියම් බලපෑමක් මත හෝ වළිකන ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව රජරට විශ්වවිද්‍යාලයීය වෛද්ය පීඨයේ පවතින අර්බුදකාරී තත්ත්වය සම්බන්ධයෙන් දරන ස්‌ථාවරය කුමක්ද? එහි පහසුකම් නංවාලමින් වැඩි සිසුන් ප්රමාණයක් බඳවා ගන්නට මාලබේ රැකගැනීමේ මෙහෙයුම මෙන් ක්‍ෂණික මෙහෙයුමක්‌ ක්‍රියාවට නොගන්නේ ඇයි?
කෙසේ වුවද ප්‍රතිපාදන කොමිසමේ පූර්ණ එකඟතාව මත උසස් අධ්‍යාපන ඇමැති එස්. බී. දිසානායක මහතා මාලබේට එම්. බී. බී. එස්. උපාධි පිරිනැමීමේ අවසරය පිළිගන්නා ගැසට්‌ නිවේදනය නිකුත් කර ඇත. අංක 1701/19 දරන එම ගැසට්‌ නිවේදනයට අනුව සිය කටයුතු පවත්වාගෙන යැමේ නීත්‍යනුකූල අයිතිය දකුණු ආසියානු වෛද්ය හා තාක්‍ෂණ ආයතනයට හිමි වී තිබේ. ගැටලුව වන්නේ ශ්‍රී ලංකා වෛද්ය සභාවේ අනුමැතිය නොලද ඒ ආයතනයට නීත්‍යනුකූල තත්ත්වයක්‌ හිමිවීමය. සිසුන්ගේ සායනික පුහුණුව සඳහා රජයේ රෝහලක්‌ සොයාගැනීමට නොහැකි ඒ ආයතනයට නීත්‍යනුකූල තත්ත්වයක්‌ හිමිකර දීමය. සියල්ල නීතියට පිටින් සිදුවී ඇතැයි කිවහොත් එය අතිශයෝක්‌තියක්‌ නොවේ. සියල්ල පූර්ණ දේශපාලන අනුග්‍රහය මත සිදුවී ඇතැයි කිවහොත් එය ද අතිශයෝක්‌තියක්‌ නොවේ. විදේශ වෛද්ය උපාධිධාරීන්ට ශ්‍රී ලංකාවේ සේවය කිරීම සඳහා සමත් විය යුතු විභාගයට පෙනී සිටීමට ද මාලබේ සිසුන්ට අවශ්‍ය නැත. ඉදිරියේදී විදේශ වෛද්ය උපාධිධාරීන්ද විභාගයකින් තොරව ශ්‍රී ලංකාවේ සේවය කිරීමට අවස්ථාව දෙන්නැයි ඉල්ලා සිටිය හොත් උද්ගත විය හැකි තත්ත්වය කුමක්ද? මාලබේ සිසුන්ට ඒ විභාගය අනවශ්‍ය නම් විදේශ වෛද්ය උපාධිධාරීන්ටත් එය අනවශ්‍ය යෑයි තර්ක කළ නොහැකිද.......?
උසස් අධ්‍යාපන ඇමැතිවරයා ගැසට්‌ නිවේදනයෙන් කරන්නේ සියලු අවශ්‍යතා සපුරාලීමෙන් පසුව වෛද්ය විද්යාලයේ උපාධිය පිළිගන්නා බවය. එවිට වර්තමානයේ එහි අධ්යාපනය ලබන සිසුන්ට ඇති වන තත්ත්වය කුමක්ද.........? ඔවුන් රුසියාවට ගොස් උපාධිය සම්පූර්ණ කළ යුතු යෑයි එස්.බී. දිසානායක ප්‍රකාශ කර ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ වෛද්ය විද්‍යාලය ගැන නොදන්නා බව නොව් ගොරෝද් ඇකඩමිය ප්‍රකාශ කර ඇති අවස්‌ථාවක මෙහි සිසුන් යා යුත්තේ කොහේ දැයි ඇමැතිවරයාම තීරණය කළ යුතුය.
උපුටා ගැනීම "දිවයින" (නිලන්ත මධුරාවල)
ත්‍රීමා අයියා
1988 ඔක්තෝබර් 22 ඝාතනයට ලක් විය, රාගම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට එරෙහිව සටන් වැදුනේය, මෙහි අවසන් ජයග්‍රාහී ප්‍රථිපලය වූයේ එය රජයට පවරා ගැනීමය. චිත්‍ර ශිල්පියෙකි අංකුර කවියෙකි, ශිෂ්ය ක්‍රියාකාරී කමිටුව තුළින් මතු වූ නායකයෙකි. අනෙක් අය අතර වෙනුර, සරත් කොල්ලුරෙ අතුලු අය වූහ. පියා අධිකරණ ක්ෂේත්රයේ රැකියාවක් කලේය. ඔක්තෝබර් 22 පැහැරගෙන ගොස් එදින රාත්‍රියේ ඝාතනය කර වැල්ලවායේ දමා ගොස් තිබුණි.
1. පසුව වළ දැමූ මළැ සිරුරු නන්ද එල්ලාවල මැදිහත් වීමෙන් 24 වනදා ගොඩ ගනු ලැබීය.
2. මරණය සම්බන්ධයෙන් සුසන්තපුංචි නිළමේ අත් අඩංගුවට ගත් අතර, සාක්ෂි නැති කමින් චූදිතයෝ නිදහස් වූහ.
ත්‍රීම විතරනගේ දේහය කොළඹ වෛද්ය පීඨයේ තැන්පත් කර තිබූ අතර අවමංගල්‍ය උත්සවය සඳහා ලක්ශ තුනකට ආසන්න පිරිසක් එක් වූහ. රාගම වෛද්ය විද්යාලයේ මිය ගිය ත්‍රීම ඇතුළු වෛද්ය ශිෂ්‍යැ නායකයන් වෙනුවෙන් සමරු ඵලකයක් 2000 සැප්තැම්බර් 25 වන දා නිරාවරණය විය, ශෝකයට පත්වීමට ඇති කරුණ නම් එවන් නායක ශිෂ්‍යයෙක් වෙනුවෙන් කොළඹැ වෛද්ය පීටයේ කිසිඳු සටහනක් නොමැති වීමය,
පත්මසිරි ත්‍රිමවිතරණ
වැල්ලවායේදී හමු වූ පුළුස්සා දමන ලද පත්මසිරි ත්‍රිමාවිතාරනගෙ දේහය, කන් වලට සහ හිසට අඟල් 6ක් පමණ දිග පරාල ඇණ ගසා මරාදමා තිබුණි, අනේක වූ වද වේදනා විඳිමින් ඔවුන් අපට රාගම වෛද්ය පීඨය දිනා දුන්හ. ඒ කැපකිරීම ඉතිහාසයට එක්වී වැළැලී යාමට ඉඩ දී බලා සිටීම නිවැරදි දෙයක් දැයි අප හෘද සාක්ශියෙන් ප්‍රශ්ණ කළැ යුතුය.
1. පසුව වළ දැමූ මළැ සිරුරු නන්ද එල්ලාවල මැදිහත් වීමෙන් 24 වනදා ගොඩ ගනු ලැබීය.
2. මරණය සම්බන්ධයෙන් සුසන්තපුංචි නිළමේ අත් අඩංගුවට ගත් අතර, සාක්ෂි නැති කමින් චූදිතයෝ නිදහස් වූහ.
ත්‍රීම විතරනගේ දේහය කොළඹ වෛද්ය පීඨයේ තැන්පත් කර තිබූ අතර අවමංගල්‍ය උත්සවය සඳහා ලක්ශ තුනකට ආසන්න පිරිසක් එක් වූහ. රාගම වෛද්ය විද්යාලයේ මිය ගිය ත්‍රීම ඇතුළු වෛද්ය ශිෂ්‍යැ නායකයන් වෙනුවෙන් සමරු ඵලකයක් 2000 සැප්තැම්බර් 25 වන දා නිරාවරණය විය, ශෝකයට පත්වීමට ඇති කරුණ නම් එවන් නායක ශිෂ්‍යයෙක් වෙනුවෙන් කොළඹැ වෛද්ය පීටයේ කිසිඳු සටහනක් නොමැති වීමය,
පත්මසිරි ත්‍රිමවිතරණ
වැල්ලවායේදී හමු වූ පුළුස්සා දමන ලද පත්මසිරි ත්‍රිමාවිතාරනගෙ දේහය, කන් වලට සහ හිසට අඟල් 6ක් පමණ දිග පරාල ඇණ ගසා මරාදමා තිබුණි, අනේක වූ වද වේදනා විඳිමින් ඔවුන් අපට රාගම වෛද්ය පීඨය දිනා දුන්හ. ඒ කැපකිරීම ඉතිහාසයට එක්වී වැළැලී යාමට ඉඩ දී බලා සිටීම නිවැරදි දෙයක් දැයි අප හෘද සාක්ශියෙන් ප්‍රශ්ණ කළැ යුතුය.
වෙනුර අයියා
කොළඹ වෛද්ය විද්යාලයේ දෙවන වසරේ ඉගෙනුම ලැබූ ශිෂ්‍යයෙකි. පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට එරෙහිව කළ ප්‍රදාන සටනේ නියමුවෙකි. මාදම්පේ මහා විද්‍යාලයෙන් අධ්යාපනය ලබා රාජකීය විදුහලට ඇතුළත් විය.එ රාජකීය විද්‍යාලයෙන් ඇතුළත් වූ කණ්ඩායමේ ඉහලම ලකුණු ලබා ගනිමිනි.පොහොසත් පවුලක උපත නොළැබූ හෙතෙම පුත්තලම ප්‍රදේශයේ පදින්චි කරුවෙකි. නීති - වෛද්ය ශිෂ්ය සංවිදාන කමිටුවේ සභාපතිවරයා වශයෙන් ප්‍රතම වසරේදීම පත් විය,
වෙනුර එදිරිසිංහ 1989 සැප්තැම්බර් 12 වන දින ඝාතනයට ලක් විය. මිය යන විට ජාතික ශිෂ්ය සංවිදානයේ කැඳවුම් කරුවා විය. ඝාතනයට පෙර අත් අඩංගුවේ රඳවාගෙන වධ දී ඇඟිලි කීපයක්ම කපා දමන ලදී. ඔහු තම රුධිරය වැගිරෙන ඇඟිලි වලින් සිරකුටියේ මෙසේ ලියා තිබුනේලු.
මතු පරපුරේ නිදහස් අධ්යාපනය වෙනුවෙන් අපි සටන් වැදුනෙමු, නිදහස් අධ්යාපනය දිනේවා...!
පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල පිළිබඳ අතීතාවර්ජනය
ශ්‍රී ලංකාව යනු සංවර්ධිත රටක් නොවේ. සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටකි. නමුත් එවන් සංවර්ධනය වෙමින් පවතින අන් රටක දක්නට නොලැබෙන අන්දමේ ඉහළ සාක්ෂරතාවයකින් හෙබි බුද්ධිමත් ජනතාවක් මෙන්ම නිරෝගී ජනතාවක් ලංකාව සතුය. කරුණු කාරණා විචාරශීලීව බැලීමේ දී පෙනීයන සැබෑ සත්‍යය වනුයේ යථෝක්ත කරුණු කාරණා කෙරෙහි එක එල්ලේ බලපා ඇත්තේ ලංකාව තුළ නිදහස් අධ්‍යාපනයක් හා නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවාවක් පැවතීම බවය.
අනාගත සංවර්ධනය උදෙසා නිදහස් අධ්යාපනය ඉවහල් වන ආකාරය දුටු ලාංකීය දේශපාලනයේ බුද්ධිමත් චරිතයක් වූ සී.ඩබ්.ඩබ්.කන්නන්ගර විද්වතාණන් ලංකාව තුළ නිදහස් අධ්යාපනය ස්ථාපනය කිරීමේ යෝජනාව ගෙන ආවේය. අධිරාජ්‍ය ගැති ඉහළ පංතියේ මැති ඇමතිවරුන්ගේ හා ඉහළ නිලධාරීන්ගේ විවේචන හා විරෝධතා මත වුවද එම යෝජනාව සම්මත වී ලංකාවේ සතර දිග්භාගයේ වෙසෙන දරුවන්හට නිදහස් අධ්‍යාපනයේ සම අයිතිය හිමි විය. ගොවි, කම්කරු ආදී ලෙස වර්ගීකරණය කර ලංකාවේ ශ්‍රම බලකාය බවට පමණක් පත්කොට තිබූ දුප්පත් දෙමව්පියන්ගේ දරුවන් හට ද වෛද්ය, ඉංජිනේරු, නීතීඥ ආදී ඉහළ ධනපති පංතියට පමණක් සීමා වී තිබූ රැකියාවල නිරතවීමේ ඉඩ ප්‍රස්ථා විවර විය. තම දෙමව්පියන්ගේ දහඩිය කඳුළුවලට පිංසිදුවන්නට එවැනි වෘත්තියක් කරා ආ එම දරුවන් හට තමන්ගෙන් රටට ඉටුවිය යුතු සේවාව පිළිබඳ මනා අවබෝධයක් විය. තමා ලැබූ නිදහස් අධ්‍යාපනයට කෘතගුණ සැලකීමක් ලෙස තමාගේ අවංක සේවය රටට ලබාදිය යුතුය යන වගකීම ඔවුන් තුළ විය. එබැවින් ඔවුන් නියැලුණු වෘත්තියන්ගේ ගුණාත්මකභාවය ද ඉහළ විය. ලංකාවට ඉහළ ගුණාත්මක සෞඛ්‍ය සේවයක් ද උරුම විය.
එහෙත් සංවර්ධිත රටවල් හා බැදුණු විජාතික බලවේග ලංකාව වැනි තුන්වෙනි ලෝකයේ රටක් දියුණු වනු දැකීම කිසි විටකත් අපේක්ෂා නොකළහ. ඔවුන්ගේ නිෂ්පාදිත වෙළඳාම් කිරීමට නම් තුන්වෙනි ලෝකයේ රටවල්, තුන්වෙනි ලෝකයේ රටවල් ලෙසම පැවතිය යුතුය. එමෙන්ම ඔවුන්ට අවශ්‍ය ශ්‍රම බලකාය අඩු මුදලකට ලබා ගැනීමටද තුන්වෙනි ලෝකයේ අධ්යාපනය අහිමි නූගත් ජනතාවක් සිටිය යුතුය. එහෙයින් ඔවුන් ඒ සඳහා ඇම වශයෙන් යොදාගත් දේශද්‍රෝහී ලාංකිකයන් එදා සිටම අර ඇද්දේ මෙකී නිදහස් අධ්යාපනය හා නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය ලංකාව තුළින් අතුගා දමමින් විජාතික බලවේගවල මනදොල සංසිදවීමටය. මන්ද ලංකාව තුළ සංවර්ධනයෙහිලා නිදහස් අධ්යාපනය සෘජුව බලපාන්නේ යම් සේද ලංකාවේ සංවර්ධනය ඇදවැටීමෙහි ලා එම කප්පාදු කිරීම සෘජුවම බලපාන බව එකී විජාතික බලවේග අවබෝධ කරගෙන සිටියේ ය. එබැවින් අධ්යාපනය පෞද්ගලීකරණය කිරීමේ අභිලාෂය ඔවුන් සතු විය.
මෙය හොදින් විද්‍යාමාන වන මුල්ම අවස්ථා ලෙස 1981 වසරේ දෙසැම්බර්යේ දී එවකට අධ්‍යාපන ඇමති රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් අධ්‍යාපන ප්‍රතිසංස්කරණ සඳහන් ධවල පත්‍රිකාව පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීම දැක්විය හැකිය. එම අධ්‍යාපනික ධවල පත්‍රිකාවේ වගන්ති ක්‍රියාත්මක විණි නම් ලංකාවේ නිදහස් අධ්‍යාපනයක් ඉතිරි නොවන බව නොඅනුමානය. එය මුළුමනින්ම පෞද්ගලික අංශයේ ව්‍යාපාරික බූදලයක් වනු නිසැකය. නමුත් ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය ප්‍රමුඛ මහජන බලවේගවල දැඩි විරෝධතා හමුවේ අධ්‍යාපන ධවල පත්‍රිකාව හකුලා ගැනීමට එවකට පැවති රජයට සිදු විය.
ඔවුන්ගේ ඊලග වෑයම ලංකාවේ උසස් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රය විය. මන්ද “පාසලත්, විශ්ව විද්‍යාලයත් අතර විශාල වෙනසක් තිබෙනවා. විශ්ව විද්‍යාලවල ඉගෙන ගන්නේ වැඩිහිටි සිසුන්. ලෝකයේ ගමන් මග වෙනස් කරන්නේ විශ්ව විද්‍යාල වලින් පමණයි.” (මහාචාර්ය විශ්වා වර්ණපාල, උසස් අධ්‍යාපන ඇමති, පිටු අංක 05, ලංකාදීප, 2009 පෙබරවාරි මස 04 වන බදාදා.) ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ එකී ගමන්මග වෙනස් කරන විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්ය ප්‍රජාව තුළට සාමාන්‍ය ශ්‍රී ලාංකික ජනතාවට ඇතුළු වීමේ ඉඩ ප්‍රස්ථාව අහිමි කරවීමයි. ඒ සඳහා සුදුසුම මාර්ගය උසස් අධ්‍යාපනයට මුදලක් නියම කිරීම බව තේරුම් ගත් අත්තනෝමතික පාලක පංතිය ලංකාවට පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල හඳුන්වාදීමේ සූක්ෂම වැඩපිළිවෙලකට අතපෙවූහ. මන්ද එතුළින් අහිමි වන ඉඩ ප්‍රස්ථාව තුළ ගොවි, කම්කරු දෙමව්පියන්ගේ දරුවන් ද, ගොවි කම්කරුවන් ලෙසම තබා ලංකාව නැටවීමේ නූල ඔවුන් අතට ගැනීමේ හැකියාව ලැබෙන බැවිණි.
මේ කරුණු කාරණා මත 1981 වසරේ දී පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල මෙරටට හඳුන්වා දීම ක්‍රියාත්මක විය. උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය (NCMC) නම්න් රාගම ශික්ෂණ රෝහල අසල රජයේ ඉඩමක ඇරඹි මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය, වෛද්ය උපාධිය මුදලට විකිණීම රාජ්‍ය අනුග්‍රහය යටතේම ක්‍රියා කරවන්නට යෙදුනි. අ.පො.ස. උසස් පෙළ විභාගයෙන් ඉහළම ප්‍රතිඵල ලබා වෛද්ය පීඨයට ඇතුළු වීමට ලාංකීය නිදහස් අධ්යාපනය භුක්ති විදින ඕනෑම සිසුවෙකුට තිබූ අවස්ථාව පුද්ගලයෙකුගේ ආර්ථික හැකියාව මත තීරණය කරන්නට යෙදුණි.
එහෙත් එම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට වැඩි කලක් කරළියේ රඟන්නට අවස්ථාව නොලැබුණි. මන්ද ලාංකීය නිදහස් අධ්‍යාපනයේ ප්‍රතිඵල භුක්ති විඳි ලාංකික දූ පූතුන්ගෙන් සැදුම් ලත් ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය එම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට එරෙහිව දැවැන්ත සිසු විරෝධතාවයක් දියත් කළේය. එම අරගල මර්දනය කිරීමට එවකට පැවති ඒකාධිපති රජය ක්‍රියාත්මක වූ අතර ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය මර්දනය කිරීමට රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදය මුදා හැරියේය. තරුණ ජීවිත දහස් ගණනක් රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදයේ ගොදුරක්ව රටට අහිමි විය. වෙනුර එදිරිසිංහ, ත්‍රීමා විතාරණ වැනි ලක්මවගේ ශ්‍රේෂ්ඨ දූපුතුන් ලංකාවේ නිදහස් අධ්යාපනය සුරකිනු වස් තම දිවි පූජා කළහ. මෙකී ලේ වැගිරීම් දිවි තොර කිරීම් හමුවේ වුව ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය ජය ගත්තේ උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය රාගම වෛද්ය පීඨය නමින් කැළණිය විශ්ව විද්යාලයට අනුබද්ධිතව ජනසතු කර ගැනීමෙනි.
නමුත් යථෝක්ත විජාතික බලවේගද ඔවුන්ගේ ලාංකික හෙන්චයියන් ද එයින් නිහඩ වූයේ නැත. මන්ද ඔවුන්ගේ අභිලාෂයන් මුදුපත් කර ගැනීමේ දීන ආශාව තුළ දහසකුත් බලාපොරොත්තු, වූ බැවිණි. එබැවින් ඔවුන් ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත්රයේ ඊලග පියවරට අතගැසුවේය. ලංකාව තුළ පෞද්ගලික පාසල් බිහි කිරීම තුළින් ලංකාවේ නිදහස් අධ්‍යාපනයට ඉඩ ප්‍රස්ථාව අහිමි කිරීම ඔවුන් ගේ ඊලග පියවර විය. එතුළින් ලාංකීය සංස්කෘතිය ද සදාචාරය ද පිරිහීමේ ලක්ෂ්‍යයක් ඇති විය. එමෙන්ම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල සංකල්පය ද නැවත නැවතත් හිස එසවූයේය. එහි අවස්ථාවන් ලෙස විමසා බැලීමක් කළ හොත්ත
01. 1981 යාපනයේ “උතුරු ලංකා” පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය
02. 1997 දී එංගලන්තයේ “ඇබර්ඩීන් විශ්ව විද්‍යාලය”ට අනුබද්ධිතව නාරාහෙන්පිට පිහිටු වීමට ගිය පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය.
03. 1999 දී ඉන්දීය “රාමචන්ද්‍රන් විශ්ව විද්‍යාලය” ට අනුබද්ධිතව පිහිටුවීමට ගිය පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය.
04. 2002 දී “ටැන්සානියාවේ විග්නන් විශ්ව විද්‍යාලය” ට අනුබද්ධිතව පිළියන්දල පිහිටු වීමට ගිය පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය.
05. 2005 දී ඉන්දියාවේ “විනයාකමිෂන්” පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය ලංකාවේ OASIS පෞද්ගලික රෝහල සමග පිහිටුවීමට ගිය පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය.
06. 2006 දී “විග්නන්” පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය නැවත පිහිටුවීමට උත්සාහ කිරීම (මහාචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකාගේ ප්‍රධානත්වයෙන්)
මේ සියළු අවස්ථාවලදී වෛද්ය පීඨ ශිෂ්ය ක්‍රියාකාරී කමිටුව වශයෙන් ඒකරාශී වූ ලාංකීය වෛද්ය ශිෂ්ය ප්‍රජාව එයට විරුද්ධව ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය මෙහෙය විය. අනෙකුත් ශිෂ්ය බලවේග වෘත්තීය සමිති, පොදු ජන සංවිධාන හා ජනතාවගේ සහයෝගය ලබා ගනිමින් එම සියළු අවස්ථාවලදී ජයග්‍රහනය ලැබීමට ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය සමත් විය. 1981 හා 1991 අතර කාලයේ දී පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඇරඹීමටත් එමෙන්ම අධ්යාපනය පෞද්ගලීකරණයටත් එරෙහිව හඩ නගා රාජ්‍ය ත්‍රස්තවාදයේ ගොදුරක්ව රටට අහිමි වූ ඒ අතීත විරු සිසු සිසුවියන් මෙරට සමාජ දේහය තුළ ඇති කළ කම්පනය තවමත් නොනැසී පවතින බව අපට වැටහෙන්නේ පසුකාලීනව ඇරඹීමට ගිය පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ශිෂ්ය අරගලය නිසා ඉක්මනින්ම හකුලාගත් නිසාය. අප අද භුක්ති විදින නිදහස් අධ්යාපනය අපට රැක දුන්නේ එම විරු සිසුන් බව අප අදටත් සිහි කළ යුතුය.
එහෙත් විජාතික බලවේග ද තවමත් අධෛර්යමත් වී නැත. ඔවුන්ගේ නවතම අභිලාෂය වී ඇත්තේ මාළඹේ නගරයට යාබදව නව නුවර පාර මාළඹේ යන ලිපිනයේ South Asian Institute of Technology and Management යන නමින් ස්ථාපනය කර ඇති පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයයි. එහි Nishny Norgorod State Academy of Medicine යනු රුසියානු උසස් අධ්‍යාපන ආයතනය හා එක්ව පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයක් අරඹා තෙවන ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවා ගනිමින් පවතී.
විජාතික බලවේග ද දේශද්‍රෝහී කැණහිලුන් ද නිදහස් අධ්යාපනය පෞද්ගලිකකරණය කරමින් තම දීන පරමාර්ථයන් මුදුන් පත් කර ගැනීමට වෙර දරන්නේ යම් සේද ඔවුන් සිහියේ තබාගත යුතු දෙයක් ඇත. එනම් ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය තවමත් අවදියෙන් ඇති බවය. ලේ වැගිරීම් දිවි තොර කිරීම් හමුවේ වුව නිදහස් අධ්යාපනය උදෙසා පෙළ ගැසී ඇති, අතීත විරුවන්ගේ අඩිපාරේ යන වර්තමාන ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරයක් ඇත. මින් එක් පාර්ශවයක් ලෙස වෛද්ය පීඨ ශිෂ්ය ක්‍රියාකාරී කමිටුව ඇත. එදා මෙන්ම අදත් බහුතර ජනමතය අප සමගය. තම දුවා දරුවන්ගේ අධ්‍යාපන අයිතිය පිළිබඳ මනා වැටහීමක් ඇති තම මුදලින් ලාංකීය නිදහස් අධ්යාපනය පෝෂණය කරන සැබෑ ලාංකික ප්‍රජාව තවමත් අප සමගය. ඉදින් පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලය යනු ලාංකීය අවශ්‍යතාවයක් නොව ආත්මාර්ථකාමී යම් රූකඩ චරිත හා පාර්ශව වල පෞද්ගලික අවශ්‍යතාවයක් වන බව අප ද මහජනතාව ද තේරුම්ගෙන හමාරය. තම දෙපා මහපොළව මත ඇති බවද තමාට ලක්බිමේ සෙනෙහස දැනෙන බවද පවසන ලාංකික දේශපාලනයට ද ලංකාවේ නිදහස් අධ්යාපනය පිළිබඳ සැබෑ කැක්කුමක් නැති බව පෙනෙන්නේ විජාතික බලවේග හමුවේ ඔවුන් රූකඩ වී ඇති නිසාම ද නොඑසේ නම් රටට පෙර තමා ගැන සිතන නිසාම ද? යන්න අපහට මෙතෙක් නොවැටහෙන කරුණකි.
කෙසේ නමුදු අප හා මේ වන විට එක්ව ඇති සියළුම වෛද්ය සිසුන්, විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් පෙරටු කොට ගත් ලාංකීය ශිෂ්ය ව්‍යාපාරය සහ මහජන බලවේග හමුවේ මාළඹේ පෞද්ගලික වෛද්ය විශ්ව විද්‍යාලය ද සිහිනයක් මිස යථාර්ථයක් නම් නොවන්නේමය
පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වලට අප එරෙහි විය යුත්තේ ඇයි?
Ketan Desai යනු එසේ මෙසේ පුද්ගලයෙකු නොවේ. ඔහු අපේ ආසන්නතම අසල්වැසියා වන ඉන්දියාවේ සමස්ත වෛද්ය අධ්යාපනය පිළිබඳව වගකීම උසුලන ඉන්දියන් වෛද්ය සභාවේ Medical Council of India (MCI) හා ඉන්දියානු වෛද්ය සංගමයේ Indian Medical Association (IMA) හි ප්‍රධානියායි. ඔහු පසුගිය අප්‍රේල් මස 22 වන දින ඉන්දීය මධ්‍යම විමර්ෂණ කාර්යාංශය විසින් අත් අඩංගුවට ගන්නා ලදී. ඒ උතුරු ඉන්දියාවේ Patilala නගරයේ ඉදි කර ඇති කිසිඳු පහසුකම් වලින් තොර පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයකට අවසර ලබා දීමට අල්ලස් ගනිමින් සිටින අවස්ථාවකදීය. මුදල ඉන්දියන් රුපියල් මිලියන 20 කි. (British Medical Journal 2010; 340: C2355). මේ ඔහුට දූෂණ චෝදනා එල්ල වූ ප්‍රථම අවස්ථාව නොවේ.
2001 වසරේදීද Ketan Desai ට මෙම චෝදනාවම එල්ල විය. ඒ වන විටත් ඔහු MCI හා IMA හි ප්‍රධානියාය. එහිදී ඔහුට ඔහුගේ බිරියට හා දරුවන්ට අයිති බැංකු ගිණුම් වල තිබූ ඉන්දියන් රුපියල් මිලියන 6.5 ක මුදල උපයා ගත්තේ කෙසේදැයි Ketan Desai ට ඉන්දීය අධිකරණය හමුවේ සත්‍ය තොරතුරු ඉදිරිපත් කළ නොහැකි විය. අධිකරණය තීරණය කළේ ඔහු MCI හා IMA හි මුල් පුටුවෙන් ඉවත් කළ යුතු බවයි. නමුත් ඔහු වටා සිටි දේශපාලනඥයින්ගේ බල මහිමයෙන් තම ධූරයත් රැක ගත් Ketan Desai පසු ගිය අප්‍රේල් මාසයේදී එම චෝදනාවටම නැවත වතාවක් අත්අඩංගුවට පත් වන තෙක් ඉන්දීය වෛද්ය සභාවේ හා ඉන්දී්‍ය වෛද්ය සංගමයේ මුල් පුටුව හෙබවීය. (British Medical Journal 2001; 323: 1385) පසු ගිය දශක කීපය තුළ ඉන්දියාව තුළ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල රාශීයක් බිහි විය. ඒවා අතර බහුතරයක් වෛද්යවරයෙක් බිහි කිරීමට නොව උපස්ථායකවරුන් බිහි කිරීමටවත් සුදුසු නොවූ භෞතික හා මානව සම්පත් ඌනතාවයෙන් යුක්ත වූ වෛද්ය උපාධිය විකුණන “කඩ” පමණක් විය. මේවාට අවසර ලබා දීම ඉන්දියානු වෛද්ය සභාවේ වගකීම විය. මෙහිදී නිසි ප්‍රමිතියෙන් තොර මේවාට අවසර ලබා දීමේදී අත යට විශාල මුදල් ගනු දෙනු සිදු විය. ඉන්දියාවේ මහා රාෂ්ට්‍ර ප්‍රාන්තයේ මෙම තත්වය පැහැදිළිව දැකිය හැකිය. එහි පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වල දැඩි අධ්‍යයන හා අනධ්‍යයන සේවක හිඟයක් ඇත. සායනික පහසුකම් සඳහා අවශ්‍ය කරන රෝගීන්ගෙන් තොර රෝහල් වල සායනික පුහුණුව ලබා දේ. (British Medical Journal 2004, 328: 70)
මේ අපේ අසල්වැසියාගේ තත්වයයි. අපේ රටේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඇති කිරීම තහවුරු කිරීම සඳහා ආණ්ඩුව බොහෝ විට උදාහරණ ලබා ගන්නේ බටහිර රටවල් වලිනි. මෙම රටවල මෑත කාලීන මැතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශන නිරීක්‍ෂණයේහිදී පෙනී යන්නේ ජනතාවගේ සුබසාධනය සඳහා අවශ්‍ය වන සෞඛ්‍ය, අධ්යාපනය බඳු ක්ෂේත්ර පෞද්ගලීකරණය නොකර ඒ කෙරෙහි වූ රාජ්‍ය මැදිහත් වීම තව දුරටත් තබා ගත යුතු බවට මතවාදයක් ඒ සමාජ වල දැන් දැන් මතු වෙමින් තිබෙන ආකාරයයි. පෞද්ගලික වෛද්ය අධ්යාපනය යනු අවස්ථා වැඩි කරන ඵලදායී ක්‍රමයක් නොව අසාධාරණ ලෙස දක්ෂයින්ට අවස්ථාවන් අහිමි කරවන අධ්යාපනය වරප්‍රසාද ලත් පංතියට පමණක් සීමා කරන විනාශකාරී ක්‍රමයක් බව බටහිර විද්වතුන්ගේ අළුත්ම පිළීගැනීමය. බ්‍රිතාන්‍යයේ වෛද්ය විශේෂඥයන් කණ්ඩායමක් එහි නූතන වෛද්ය අධ්යාපනය කළ පර්යේෂණයක ප්‍රතිඵල British Medical Journal ජාත්‍යන්තර සඟරාවේ පසුගිය කලාපයක පළ වී තිබුණි. එම පර්යේෂණයේ ප්‍රතිඵල විශ්ලේෂණය කරමින් ඔවුහු මෙසේ තම නිගමන ඉදිරිපත් කර තිබුණි.There are wide disparities in medical school admission by social class. (විවිධ සමාජ පංති වලට අනුව වෛද්ය විද්‍යාල වෙත ඇතුළත් වන ශිෂ්ය සංඛ්‍යාවන් අතර විශාල අසමාන බවක් දක්නට ලැබුණි)Widening participation initiatives in medicine have so for limited impact. (වෛද්ය විද්‍යාව සඳහා ඇති අවස්ථා පුළුල් කිරීමට මේ දක්වා දැරූ ප්‍රයත්නයන් ඉටු කර ඇත්තේ සීමිත වූ බලපෑමක් පමණි)School pupils from working class backgrounds see medical school as distant, unreal and culturally alien. (කම්කරු පවුල් වල සිසු සිසුවියන් වෛද්ය විද්‍යාල දුටුවේ තමන්ගෙන් දුරස්ථ වූ යතාර්ථවාදී නොවූ හා තමන්ටම ආගන්තුක වූ අධ්‍යාපන ආයතන ලෙසයි) මේ නිගමන වලටත් ඉන්දියානු වෛද්ය සභාවේ හා වෛද්ය සංගමයේ ප්‍රධානියාගෙන් එම දූෂිත හැසිරීමට හේතුව කුමක්ද? ඒ සැමට සමාන ලෙස හා සාධාරණ ලෙස හිමි විය යුතු “අධ්යාපනය” මුදල මත තීරණය වීමීට ඉඩ හැර තිබීමයි. එනම් අධ්යාපනය පෞද්ගලීකරණය කිරීමයි. අප අධ්යාපනය පෞද්ගලීකරණයට එරෙහි වන්නේ මේ නිසාය. මේ වන විට සමාජයේ සියළුම පුද්ගලයින්ගේ බොහෝ අයිතීන් එම පුද්ගලයින්ගේ අත මිට සරු බව අනුව හෙවත් ආර්ථික තත්වය මත තීරණය වී ඇත. පෝෂ්‍යදායී ආහාර වේලක් ලබා ගැනීම, වඩා හොඳ ප්‍රවාහන සේවයක් ලබා ගැනීම, හොඳ චිත්‍රපටයක් රසවින්දනය කිරීම ආදී සියල්ලම තීරණය කරන තීරණාත්මක සාධකය මුදල්ය. නමුත් තවමත් කිසිඳු භේදයකින් තොරව කෙනෙකුට එකම එක “අයිතියක්” භුක්ති විඳීමේ හැකියාව ඉතිරිව ඇත. ඒ අධ්යාපනය ලැබීමයි. අප වෛද්ය පීඨයට පැමිණ ඇත්තේ ඒ මහඟු අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ලබමිනි. අප රටෙහි තවමත් අධ්යාපනය ලැබීමට ඇති අයිතිය මුදල මත තීරණය නොවී සෑම දෙනාටම සමාන ලෙස ලැබෙන ක්‍රමයක් පවතී. ඒ “නිදහස් අධ්යාපනය” යි.
ලෝකයේ බොහෝ රට වල ජනතාවට එම නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය හිමි නැත. අපේ රටේද අනෙක් සෑම ක්ෂේත්‍රයක්ම පෞද්ගලීකරණ රකුසා විසින් ගිලගෙන තිබේ. අප රට තුළ “අධ්යාපනය ලබන්නන්” හැර දුප්පත් ජනතාව දස දහස් ගණනක් පෞද්ගලීකරණය කරන ලද සේවාවන් නිසා පීඩාවට පත් වී සිටිති. වර්තමානයේදී එම අයිතියද අපෙන් උදුරා ගරනීමට අපේ රටේ ආණ්ඩු කටයුතු කරමින් සිටී. ඒ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල හා විශ්වවිද්‍යාල ඇති කිරීම හරහායි. මේ වන විට පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලයක් අරඹා එහි තුන් වන ශිෂ්ය කණ්ඩායම බඳවා ගනිමින් සිටියි. තවත් පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල රාශියක් ඇරඹීමේ පිඹුරු පත් සකස් කරමින් පවතී. ආණ්ඩුව මේ සිදු කරන්නේ දුප්පත් පොහොසත් භේදයකින් තොරව අප සියළු දෙනාටම සමාන ලෙස භුක්ති විඳීමට තිබෙන නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය අහිමි කිරීමයි. අධ්යාපනය ලැබීම මුදල් ඇති පිරිසකගේ වරප්‍රසාදයක් බවට පත් කිරීමයි.පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල පිහිටුවීමට අදාළව ආණ්ඩුවේ තර්ක,
* පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඇරඹීම මඟින් උසස් පෙළදී සරසවි යාමට ලකුණක්, දෙකක් මදි වූ දක්‍ෂ සිසුන්ට උපාධියක් ලබා ගැනීමට අවස්ථාව ලැබේ. සරසවි ප්‍රවේශය සඳහා වන කඩඉම් ලකුණු නිකුත් කළ පසු ලකුණු කිහිපයක් මදි වීමී නිසා සරසවි යාමට නොහැකි නමුත් දක්‍ෂ සිසුන් බොහෝ ගණනක් සිටින බව සැබෑය. නමුත් ඔවුන්ට අවස්ථාවක් දීම සඳහා යැයි පවසමින් ආණ්ඩුව පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ගෙන ඒම ඊට කිසිඳු විසඳුමක් නොවේ. මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වලට ඇතුළු වීමේ එකම සුදුසුකම එම උපාධියට නියම කර ඇති මිල ගෙවීමේ හැකියාව මිස දක්‍ෂතාවය නොවේ. සරසවි ප්‍රවේශයට ලකුණක් දෙකක් මදි වූ සිසුන් උසස් පෙළදී පෙන්වූ කුසලතාවයේ අනුපිළිවෙල මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වලට ඇතුල් වීමේදී සලකා බලන්නේ නැත. මීට පෙර රාගම පිහිටුවා තිබූ උතුරු කොළඹ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට උසස් පෙළ අවම සුදුසුකම් සපුරා නොතිබුවත් (ලකුණු 180), භෞතික විද්‍යාව වැනි ඇතැම් විෂයන් අසමත් වුවත් සහ උසස් පෙළ සඳහා සෞන්දර්යය, ගෘහ විද්‍යාව වැනි විෂයන් හැදෑරූ සිසුන්ද හොර රහසේ ඇතුළත් කර තිබූ බව මෙයට කදිම සාක්‍ෂියකි. මෙලෙෂ මූලික සුදුසුකම ලෙස මුදල් මත පදනම්ව අරඹනු ලබන වෛද්ය විද්‍යාලයක් මඟින් කෙරෙනුයේ එම ලකුණු මදි වූ සිසුන්ට සාධාරණය ඉටු වීම නොව අතිශය බහුතර ශිෂ්ය පිරිසකට බරපතළ ලෙස අසාධාරණයක් සිදු කිරීමය. ඔවුන්ගේ මූලික මානව අයිතියක් වන අධ්‍යාපනයෙහි සමාන අවස්ථා අහිමි කිරීමයි. මේ නිසා තවත් දක්‍ෂ සිසුන් පිරිසකට සරසවි වරම් ලබා දීමට නම් කළ යුත්තේ උපාධි කඩ ඇරඹීම නොව නිදහස් අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන මුදල් ප්‍රමාණය වැඩි කොට සරසවි බඳවා ගැනීම් තවදුරටත් වැඩි කීරීමයි.
* විදේශ උපාධි ලබා ගැනීම සඳහා විදේශ ගත වන සිසුන්ගෙන් වැය වන මුදල් අප රටේ රඳවා ගැනීම. මෙය ඉතාමත් බොළඳ තර්කයකි. ආයෝජන මණඩලයෙන් ලබා දෙන බදු සහන පදනම් කරගෙන විදේශීය ආයතන මෙරට පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල අරඹන්නේ අපට මුදල් ඉතිරි කර දීමට නොවේ. ඔවුන් මීයක් කඩන්නේ අත ලෙවකෑමට නොව මී පැණි රැගෙන යාමටයි. මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වලට ගෙවිය යුතු කර්තෘ භාගය, විදේශ සේවා යෝජකයින් සඳහා වැටුප් ආදී ක්‍රම රැසකින් විදේශ විනිමය පිට රටට ඇදී යනු ඇත. අනික් අතට විදෙස් රටක අධ්යාපනය හැදෑරීමට යන බොහෝ සිසුන් අධ්යාපනය හදාරන අතරතුර අමතර රැකියාවකද නියුතු වෙයි. මේ නිසා එම රටවල් වලදීම හම්බකර එහිදීම වියදම් කළ විට ලංකාවෙන් මුදලක් විදෙස් රට වලට ඇදී නොයයි. එම නිසා ආණ්ඩුව කියන තරම් ප්රමාණයක් වැය නොවේ. එම වැය වන ප්‍රමාණය වසරකට රුපියල් මිලියන 5000 ක් බව ආණ්ඩුව පවසයි. නමුත් අප රටට වසරකට සීනි රුපියල් මිලියන 20 000 කද, කිරි පිටි ආශ්‍රිත නිෂ්පාදන රුපියල් මිලියන 19 000 කද, ටින් මාළු රුපියල් මිලියන 15 000 කද ගෙන්වයි. එපමණක් නොව අඹ, පේර, බඩඉරිඟු, කුරක්කන් පවා ගෙන්වයි. ඒවාට විශාල විදේශ විනිමය ප්රමාණයක් වැය කරයි. ඒ ඉහත ද්‍රව්‍ය අප රට තුළ නිෂ්පාදනය කිරීමට හැකි විභවයක් මෙහි පවතිද්දීය. ඒ සඳහා කිසිම සැලසුමක් නොමැති ආණ්ඩුව අධ්යාපනය විකිණීම සාධාරණීකරණය කරන්නේ එම රුපියල් මිලියන 5000 ක් ගැන කිඹුල් කඳුළු හෙළමිනි.
* පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඇරඹීම මඟින් පෞද්ගලික අංශය හා රාජ්‍ය අංශය අතර තරගයක් ඇති කර ඵලදායී ප්‍රතිඵල ලබා ගැනීම. තරගය තුළින් ඵලදායී ප්‍රතිඵල ලබා ගැනීම අධ්‍යාපන විෂයෙහි සත්‍ය වුවත් බඳවා ගැනීම් හා පාලනාධිකාරීන් අතින් සහමුලින්ම වෙනස් රජයේ හා පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල අතර තරගයක් ඇති කළ නොහැක. කෝටි ප්‍රකෝටි ගණනින් මුදල් හම්බ කරන පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලත්, නිරන්තර මුදල් කප්පාදුවට ලක් වන රජයේ වෛද්ය පීඨත් අතර තරගයක් ඇති කිරීම හාවාටත් ඉබ්බාටත් දුවන්නට සලස්වා වඩා වේගවත් කවුරුන්දැයි සෙවීම බඳුය.(ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකු වාර්තාව 2009) ඉහත දැක්වෙන්නේ අධ්යාපනය සඳහා ද.දේ.නි. වෙන් කළ මුදල වසරින් වසර අඩු වූ ආකාරයයි. එම නිසා මෙම පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල හා රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල තරගයකට දැමීම තුළින් බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය කඩා වැටීම පමණි.
* ලංකාවේ පවතින බටහිර වෛද්ය හිඟය නැති කිරීම සඳහා වැඩියෙන් වෛද්‍යවරු පුහුණු කිරීමට රජයට නොමැති කම මේ වන විට අප රටේ බටහිර වෛද්‍යවරු 13 633 ක් පමණ සේවයේ යෙදෙති. පුද්ගලයින් 1500 කට පමණ එක් වෛද්යවරයෙක් සිටියි. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ නිර්ණායකය වන්නේ පුද්ගලයින් 280 කට එක් වෛද්යවරයෙක් සිටිය යුතුය යන්නයි. එම නිසා රටේ වෛද්‍යවරුන්ගේ සංඛ්‍යාව අඩු බව අවිවාදිතය. එම වෛද්‍යවරුන්ගේ හිඟයට වගකිව යුත්තේ කවුද? වෛද්ය ශිෂ්‍යයින් බඳවා ගැනීම සීමා කර ඇත්තේ ආණ්ඩුවයි. අප පවසන්නේ උපරිම පිරිසක් බඳවා ගන්නා ලෙසයි. ඒ නිසා මුදල් ප්‍රතිපාදන කපා දමා නිදහස් අධ්යාපනය හකුළුවා සුළු පිරිසක් පමණක් බඳවා ගැනීම නිසා අප රට තුළ පවතින වෛද්‍යවරුන්ගේ හිඟයට වගකිව යුත්තේ ආණ්ඩුව බව පැහැදිළි වේ. නමුත් විසඳුම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාලද? නැත. දැනට වෛද්ය පීඨ නොමැති විශ්වවිද්‍යාල වල අළුතින් වෛද්ය පීඨ ඇරඹිය හැකිය. පවතින වෛද්ය පීඨ වලට භෞතික හා මානව සම්පත් වැඩිපුර ලබා දී වැඩි ශිෂ්ය ප්‍රජාවක් බඳවා ගත යුතුය. අප රටේ වෛද්ය අධ්යාපනය පුළුල් කිරීමට ආණ්ඩුවට අවංක උවමනාවක් ඇත්නම් කළ යුත්තේ එයයි. නමුත් ආණ්ඩුව පවසන්නේ ඒ සඳහා මුදල් නොමැති බවයි. අපට ඒ කාරණය සම්බන්ධයෙන් නම් කොහෙත්ම එකඟ ඵීය නොහැකිය. මේ නිසා කළ යුත්තේ ආණ්ඩුවේ වංචා, දූෂණ, හොරකම්, නාස්තිය අඩු කර අධ්‍යාපනයට වෙන් කරන ප්‍රතිපාදන ප්‍රමාණය ඉහළ දැමීමයි. 2006 වසරේ ඣඡෑ වාර්තාවෙන් හෙළි වූ ආණ්ඩුවේ හොරකම රුපියල් බිලියන 150 කි. ඒ වසරේම මුළු විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියට වෙන් කර ඇත්තේ රුපියල් බිලියන 7 ක් පමණි. හොරකම් ප්‍රමාණයෙන් 10% ක් පමණ නැවැත්වුවහොත් විශ්වවිද්‍යාල වලට වෙන් කරන මුදල දෙගුණයකින් වැඩි කළ හැකිය.
* නිදහස් අධ්යාපනය යටතේ ක්‍රියාත්මක වන රාජ්‍ය පාසල්, රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වසා නොදමා පෞද්ගලික පාසල්, පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ඇරඹීම නිදහස් අධ්යාපනය නැති කිරීමක් නොවේ. මේ, ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන තර්කයයි. නමුත් ප්‍රවාහනය, රක්‍ෂණය හා අනෙකුත් ක්ෂේත්ර පෞද්ගලීකරණය කරන අවස්ථාවේදීද එකල ආණ්ඩු පැවසුවේ මෙවන් කථාවකි. නමුත් දැන් සිදු වී ඇත්තේ කුමක්ද? පෞද්ගලික බස් රථ සේවාවට ඉඩ දෙන විට “ලංගම” සම්පූර්ණයෙන් වසා දැමුවේ නැත. පෞද්ගලික රෝහල් වලට ඉඩ දෙන විට රජයේ රෝහල් සීල් තැබුවේ නැත. නමුත් පෞද්ගලික බස් රථ වලට ඉඩ දීමට සමාන්තර ලෙෂ රාජ්‍ය ප්‍රවාහනය දුර්වල කරන ලදී. අමතර කොටස් ගෙන ආවේ නැත. හොරකම් වංචා දූෂණ වැළැක්වූයේ නැත. අළුත් බස් රථ ගෙන ආවේ නැත. අප ප්‍රවාහනයේ ඒකාධිකාරය හිමි වී ඇත්තේ පෞද්ගලික අංශයටයි. අද රෝහල් වල ඖෂධ නොමැත. සේලයින් පවා රැගෙන එන්නේ පිටතිනි. ශල්‍යකර්ම කිරීම සඳහා අවශ්‍ය උපකරණ නොමැත. ගෝස් හිඟය නිසා බොහෝ රෝහල් වල ශල්‍යකර්ම ඇණහිට ඇත. සමහර රෝහල් වල පැරසිටමෝල් පවා නොමැත. ඒ රාජ්‍ය සෞඛ්‍ය සේවයේ තත්වයයි. නමුත් සියළු පහසුකම් සහිතව පෞද්ගලික රෝහල් යෙහෙන් වැජඹේ. මේ නිසා ආණ්ඩුව ලංකාවේ රාජ්‍ය පාසල් වලටත්, විශ්වවිද්‍යාල වලටත් කරමින් සිටින්නේ එදා ලංගමට කරන ලද දේම නොවේද? ප්‍රතිපාදන කප්පාදුව, විභාග ගැටළු, පිඨමාලා නවීකරණය නොකිරීම, ආචාර්ය හිඟය වැනි ගැටළු විසඳීමට කිසිදු සැලකිල්ලක් නොදක්වන ආණ්ඩුව පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ගෙන එන්නේ අධ්‍යාපනයේ රාජ්‍ය පංගුව දුර්වල කරමිනි. එම නිසා පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල, පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල ඇරඹීම යනු නිදහස් අධ්‍යාපන අයතිය අහිමි කිරීම බව අප තේරුම් ගත යුතුය.
* අධ්යාපනය නිකම් දුන් විට අගයක් නැත. එසේ ලබා දෙන සේවයට මුදල් අය කිරීම ගැටළුවක් නොවේ. නිදහස් අධ්‍යපනය යනු කිසිසේත් නොමිලයේ අධ්‍යාපනයක් නොවේ. නිදහස් අධ්‍යාපනයට මුදල් යොදවන්නේ ජනතාව විසින් රජයට ගෙවන බදු මුදල් වලිනි. මේ නිසා අපගේ දෙමව්පියන් ඇතුළු අප සැම මේ ලබන නිදහස් අධ්යාපනය වෙනුවෙන් මිලක් ගෙවා ඇත. ඒ නිසා අප දැන් ඉල්ලා සිටින්නේ ඒ ගෙවූ මිලට සරිලන සේවාවයි. සැබෑ ලෙසම ගතහොත් මෙම අධ්‍යාපන ක්‍රමය “පෙර ගෙවුම්” (pre paid) අධ්‍යාපන ක්‍රමයකි.
* ලෝකයේ විශ්වවිද්‍යාල ශ්‍රේණිගත කිරීම් වල ඉහළින්ම සිටින්නේ පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාලය. එම නිසා ශ්‍රේණිගත කිරීම් වල ඉහළටම ගමන් කිරීමට නම් ලංකාවේ පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ඇරඹිය යුතුය. මේ තර්කයට අනුව අප රටේ විශ්වවිද්‍යාල ශ්‍රේණිගත කිරීම් වල ඉහළම තැනක නැත්තේද ඒවා පෞද්ගලීකරණය කර නැති නිසාය. අප රටේ අධ්යාපනය හැරුණු විට අනෙකුත් බොහෝ ක්ෂේත්ර පෞද්ගලීකරණය කර ඇත. උදාහරණයක් ලෙස අප රටේ ප්‍රවාහනය ගනිමු. එය පෞද්ගලීකරණය කර ඇත. එසේ නම් එය ලෝක ප්‍රවාහන වර්ගීකරණයේ කුමන ස්ථානයේ ඇත්දැයි අපි විමසමු. පෞද්ගලීකරණය කළ අප රටේ ප්‍රවාහන සේවය ලොව ශ්‍රේණිගත කිරීම් වල ඉහළ මට්ටමක ඇත්ද? නැත. එසේ නම් ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාල ශ්‍රේණිගත කිරීම් වල ඉහළම නොමැත්තේ පෞද්ගලීකරණය නොකර, පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල අරඹා නැති නිසා යැයි පැවසීම තකතීරු කථාවක් නොවන්නේද? එම රට වල ඉහළින් ඇත්තේ විශ්වවිද්‍යාල පමණක් නොවේ. ආර්ථිකය ඉතා දියුණුය. සංවර්ධනය වේගවත් මට්ටමක පවතී. විශාල නිෂ්පාදන ක්‍රියාවළියක් හා ඉලක්ක සහගත සංවර්ධනයක් කරා ඉදිරියට ගමන් කරමින් සිටී. ඒ නිසා විශ්වවිද්‍යාල විශාලය, දියුණුය. නමුත් අප අපගේ ආර්ථික සංවර්ධනය පිළිබඳව හෝ නිෂ්පාදන ක්‍රියාවළියක් අරඹා දියුණු සංවර්ධන ඉලක්කයක් කරා යාමක් ගැන නොසිතයි. විශ්වවිද්‍යාල පමණක් ශ්‍රේණිගත කිරීම් වල ඉහළට නැංවීමට සිතා, තිබෙන සම්පත් ටික විකුණා දැමීමට සැලසුම් සකස් කරමින් සිටී.
මේ අනුව පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල හා පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ඇරඹීම නිවැරදි බවට ආණ්ඩුව ගෙනෙන තර්ක සියල්ලම වැරදිය. ඊට අමතරව ආණ්ඩුවේ මෙම අධ්යාපනය පෞද්ගලීකරණයට විරුද්ධ වීමට අපට තවත් හේතු ඇත.
* අඩු සායනික පුහුණුව නිසා ගුණාත්මක තත්වයෙන් අඩු වෛද්‍යවරුන් බිහි වීම. රජයේ වෛද්ය පීඨ වලින් බිහි වන වෛද්‍යවරු වෛද්ය වෘත්තිකයෙකු ලෙස සේවය කිරීම සඳහා අවශ්‍ය වන ප්‍රවීනත්වය ලබා ගන්නේ සායනික පුහුණු කාල සීමාව තුළදී විශාල රෝගීන් සංඛ්‍යාවක් පරීක්‍ෂා කිරීමෙනි. මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල වල සිසුන් හට සායනික පුහුණුව ලබා දීමට නියමිතව ඇත්තේ පෞද්ගලික රෝහල් වලය. එබැවින් මුදල් ගෙවා ප්‍රතිකාර ලබා ගැනීම සඳහා මෙම පෞද්ගලික රෝහල් වලට ඇතුළත් වන රෝගීන් මෙම සිසුන්ගේ පුහුණු කටයුතු සඳහා ඔවුන් පරීක්‍ෂා කිරීමට කැමැත්ත ලබා දෙන්නේද යන්න සැක සහිතය. එමෙන්ම පෞද්ගලික රෝහල් වල රෝගී විවිධත්වය ප්‍රමාණවත් නැත. එමෙන්ම මෙම රෝහල් තුළින් හදිසි අනතුරු (Emergency Medicine) අධිකරණ වෛද්ය විද්‍යාව හා ප්‍රජා වෛද්ය විද්‍යාව වැනි ක්‍ෂේත්‍රයන්හි අවශ්‍ය කරන පුහුණුව ලැබෙන්නේ නැත. මෙයින් සිදු වන්නේ රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීම සඳහා අඩු පුහුණුවක් සහිත ඇතඅම් ක්‍ෂේත්‍රයන් පිළිබඳ ගුණාත්මක තත්වයෙන් අඩු වෛද්‍යවරුන් බිහි වීමයි.
* රජයේ වෛද්ය පීඨ වල ආචාර්ය මණ්ඩලයට සිදු වන බලපෑම. මෙම පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයේ පිරිනමනු ලබන ආකර්ෂණීය වැටුප් හා දීමනා හේතුවෙන් අඩු පහසුකම් යටතේ රාජ්‍ය වෛද්ය පීඨ වල අධ්යාපනය ලබා දෙන ආචාර්ය මණ්ටලය ඒවාට ඇදී යයි. මේ වන විටත් කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්ය පීඨයේ සිටි එකම භෞතවේදී මහාචාර්යවරයා එසේ මාලබේ පෞද්ගලික වෛද්ය විද්යාලයට සම්බන්ධ වී ඇත. කොළඹ වෛද්ය පීඨයේ ජීව රසායන විද්‍යා මහාචාර්යවරයාත්, පේරාදෙණිය වෛද්ය පීඨයේ කායව්‍යවච්ඡේදය මහාචාර්යවරියකුත් එසේ සම්බන්ධ වී ඇත. මෙයින් සිදු වන්නේ දිවයිනේ ඉහළම කුසලතාවයක් දැක්වූ සිසුන් ඉගෙනුම ලබන රජයේ වෛද්ය පීඨ වල අධ්‍යාපන කටයුතු බිඳ වැටීමයි. දැනට රජයේ ඇතැම් වෛද්ය පීඨ වල ආචාර්ය මණ්ඩලයේ දැඩි හිඟයක් පවතී. උදා: රජරට වෛද්ය පීඨය එම නිසා ආණ්ඩුව පෞද්ගලික වෛද්ය විද්‍යාල අරඹමින් යන ගමන අතිශයින්ම වැරදි සහගත ගමනකි. එය අප රටේ අනාගතය විනාශ කිරීමකි. මෙම තත්වය වෙනස් කොට නිදහස් අධ්යාපනය ආරක්‍ෂා කිරීම අප ඉදිරිපිට ඇති අභියෝගයයි. “හොඳ දේ කිරීම අසීරුය. එවැනි දේ කළ විට ඒවා වටිනා හා ලස්සන දේ වෙයි. පහසු දේ කරන්නට ඕනෑම කෙනෙකුට හැකිය. එසේම ඒවා ඕනෑම කෙනෙක් සිදු කරති. නමුත් ඒවා වටිනා හා ලස්සන ඒවා වන්නේ නැත. එහෙයින් අනෙක් අය පසුබාන, අනෙක් අය අත හරින අසීරු, හොඳ කටයුතු අප බාර ගත යුතුය. අප ඒවා කළ යුතුය. එය කළ හැකිමය”. ඒ ආදරණීවිරු සිසු සොහොයුරකු වූ එස්. එම්. නිෂ්මි සහෝදරයා 80 දශකයේදී අපේ රටේ ආණ්ඩුව නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය අහිමි කිරීමට කළ උත්සාහයට එරෙහිව සිදු කළ අරගලයකදී පැවසූවකි. ඔව්, දැන් අපට ඇත්තේ එක් මඟකි. ඒ නිදහස් අධ්යාපනය සුරක්‍ෂිත කිරීම යන “හොඳ” නමුත් “අසීරු” ඉලක්කයයි. එය අපට ජයග්‍රහණය කළ හැකිය. මන්ද යත් ඒ හොඳ කටයුත්තක් නිසාය.
Subscribe to:
Posts (Atom)